Wiske is de naam waaronder Wil de Bruine iedere maandag haar column schrijft. Om 12 uur online.

 

Wie is Wil (Willy) de Bruine?

Woont in Nijverdal, geboren in Katwijk in 1949. Werkzaam geweest op verschillende plekken in het onderwijs (lerares Frans o.a), actief geweest in de gemeenschap zoals de sportwereld, de kerk en vormingswerk. Nu actief bij de lokale omroep en allerlei kleine clubjes. Houdt van sport en van politiek. Toevallige ontmoetingen. Van muziek. Van het water. De rivier en de zee. De hei en het bos. Wolken in de lucht. Wandelen in de morgen. Zwaaien naar de maan. En van taal, van woorden. Het Woord. Heeft kinderen en kleinkinderen, vrienden en vriendinnen. Houdt van vrouwen en van mannen. 

Waarom Wiske?

 Omdat ik me herken in het stoere jongensachtige meisje uit Suske en Wiske. Het meisje dat verlegen en kwetsbaar kan zijn maar ook  boos en dapper en onverzettelijk. Het meisje  dat onafscheidelijk is van wat haar het liefste is, haar popje. En.. het is een knipoog naar het koosnaampje van mijn vader.

Wiske, wie is dat?

Wiske in de strip Suske en Wiske leeft in een ongewoon familieverband. Twee ooms, een lawaaierige branieschopper en een goedmoedige krachtpatser. En een lieve oude tante met grote voeten.

Maar wie zijn de ouders van Wiske alias Wil de Bruine? Welnu, haar vader was een zeeman. De moeder een zeemansvrouw. Zoals veel zeemansvrouwen, verlangend naar de vader als hij weg was, en als hij er was, verlangend dat hij weer weg zou gaan. Een hardwerkende huisvrouw. De vader daarentegen was geen gemakkelijke man, en dat is vriendelijk uitgedrukt, een driftige, onberekenbare man.

Koosnaam (voor wie ik liefheb wil ik heten)

Maar niet alleen maar kommer en kwel. De vader had ook heel veel mooie en leuke kanten. En vooral die zijn me bij gebleven. Zo had hij de gewoonte om iedereen bij ons thuis een door hem bedachte naam te geven. Mijn drie zussen, mijn grote broer en mijn kleine broertje. Hij verbasterde je naam of legde eigen accenten. Hij hield van spelen met woorden. Mijn broertje heeft een hele rij namen gehad. Het was zijn manier om te zeggen: jij krijgt van mij een eigen naam, voor mij ben jij speciaal, ik hou van je. 

Ik had twee prachtige namen, vernoemd naar 2 krachtige vrouwen. Ik draag ze met trots. Wilhelmina, een dappere koningin en Clazina, mijn sterke trouwe moeder: een rots. Van mijn pa kreeg ik een koosnaam. Die naam hoorde je alleen in het gezin, op goede momenten.

”Kom Wisje, we gaan.” Zondag naar de kerk, de mooie vader, pak, kraakhelder wit overhemd, glanzend gepoetste schoenen, zwierige tred. Een klein meisje meehuppelend. Handje in een bruin gevlekte hand. Mijn vader en ik.

Hij leeft allang niet meer mijn vader de zeeman en die naam is daarmee ook verdwenen. Heel af en toe gebruikt mijn broertje m nog wel es. Dat voelt als een liefkozing. Ja mijn vader. Ik hield van hem, ondanks die duistere kant van hem, je moest op je hoede zijn. Liefde en angst. Ze lagen en liggen vlak naast elkaar. Het zij zo.

Ook vanwege de koosnaam dus Wiske: Wisje schrijft een stukje.

En waar staat het popje voor

Schanulleke is van mij. Hoort bij mij, is altijd bij mij. Ik zal haar niet loslaten. Nooit. Klein, kwetsbaar, mooi is zij. Lief. Ik hou van haar. Zij vertegenwoordigt de kern van mijn wezen. Kom niet aan mijn popje. Maak het niet stuk.

Tenslotte:  Schrijven is voor mij een manier van leven. Ademen.

Mail: wildebruine49@gmail.com Twitter: @wildebruine Facebook: Wil de Bruine

* Wiske en haar popje: je draagt altijd je innerlijke kind bij je.

*Het bedje en het dekje. Sinterklaas 1955,

* 20/02/ 2023 Kleindochter Liz : volgende generatie Wiske met popje