Donker, koud, lekkende waterleidingen, ratten. Een cel in Rusland. Een jonge Nederlandse vrouw. Meegedaan aan een actie van Greenpeace, een actie zoals wel vaker uitgevoerd door de milieuorganisatie, tot vorig jaar zonder noemenswaardige gevolgen. Maar dit jaar niet: hooliganisme.

Wacht Faiza Oulahsen hetzelfde lot als de leden van Pussy Riot die van hooliganisme beschuldigd werden? Een strafkamp in Mordavia, 16 uur per dag onder erbarmelijke omstandigheden uniformen naaien? 4 Uur slaap per etmaal en één dag in de 6 weken vrij?

En wat hadden ze nou helemaal gedaan , die Wilde Katten ? Een kunstuiting, protestlied, een punkprayer, een punkgebed. Oké misschien niet erg respectvol, en of het nou hoogstaande kunst was… Maar toen ze na 1 minuut verzocht werden weg te gaan hebben ze dat zonder gewelddadig te zijn onmiddellijk gedaan. Een vreedzame actie. Snoeihard werden ze terechtgewezen. 2 Jaar strafkamp. In de rechtszaal is hun blik nog uitdagend zo tussen de tralies door. Hoe is het nu?

Dit jaar is het Nederland Ruslandjaar, Een manier om verbondenheid, vriendschap uit te drukken. Het maakt het lastig om met kritiek te komen. Ruslandkenner Derk Sauer zei ‘t onomwonden, als je een feestje hebt is het niet chic om je vriend steeds op zijn fouten te wijzen. Acties in die richting lijken averechts te werken. Hoe dan wel te beïnvloeden, op te komen voor?

Koning Willem Alexander ontving een brief van Faiza Oulahsen met het verzoek te pleiten voor haar vrijlating als hij deze maand Poetin ontmoet in het kader van het vriendschapsjaar. Of er veel van verwacht mag worden?

Russische vrouwen. We kennen ze als sterke vrouwen, harde werkers, hard voor zichzelf, strijdbaar. Nee over Nadezjda Tolokonnikova en Maria Aljochina hoeven we ons geen zorgen te maken. Die gaan hun kinderen terugzien. Die gaan het redden. Nog 4 maanden, nog één koude winter. Maar Faiza Oulahsen? Jij?