Ook dit jaar lees ik in de gedichten van Sinterklaas dat ik zo vief ben. Voor mijn leeftijd wel te verstaan. Maar vooral omdat vief zo lekker rijmt, op ‘hartendief’ en ‘respectabel old wief.’ Die gedichten zijn geschreven door mijn zonen. Dat is zo gegroeid. De dames zorgen voor de cadeautjes en de mannen voor de gedichten. Ze zijn er goed in. Ze beschrijven hoe ze hun moeder ervaren. Vief dus en ‘kan van veel dingen genieten.’ Bewondering om ‘wat ze nog allemaal doet’ en wonend in een ‘eigen paradijsje.’ Er zit veel liefde in die gedichten:

‘Als het donker is kijk je graag naar de maan… Een gevoel van verbondenheid zonder bij elkaar te staan’

Samen Sinterklaas vieren in je eigen paradijs…. Dat is toch superwijs’

Ik wil er er van maken: dat is de hoofdprijs. Sinterklaasfeest is een heerlijk feest. Ook dit jaar weer. Op de maandagmorgen erna verorber ik het laatste stukje taart dat overgebleven is en ik denk terug aan een vrolijk en feestelijk samenzijn. ‘Nagenieten’ noemen ze dat.

‘Allerlei moois en kleins nog om je heen, een mooie boel. Vanuit je eigen paradijsje geeft je dat toch een heerlijk gevoel…’