Nu doe ik het toch. Schrijven over Zwarte Piet. Had me zo voorgenomen er niet op in te gaan. Het te negeren. Over te laten waaien. Maar het was de vader van Pippi Langkous die ineens geen negerkoning meer mocht zijn. Toen voelde ik in mij een duiveltje omhoog komen. Hallo!

Gaan we boeken verbranden? Zinnetjes afplakken? Vrije vrolijke Pippi aan banden leggen? Nee he!

Fanatisme is de bron van veel kwaad. Voltaire waarschuwde er al voor.
De grens tussen bevlogenheid en fanatisme is dun. Het is het duiveltje in je, waar het verstand het verliest van de onderbuik.

Het Sinterklaasfeest is in de loop der jaren veranderd, meegegaan met de tijd. Kinderen worden niet meer bang gemaakt met de roe of “anders ga je mee in de zak naar Spanje”.
Een Nederlands kinderfeest dat uniek is in de wereld. Het is goed dat Piet meerdere kleurtjes krijgt in deze multiculturele samenleving. De kinderen geven het goede voorbeeld: zij schminken zich lang niet altijd, het zijn de kleren en de attributen die laten zien wie ze zijn. De mensen met een gekleurde huid hebben zich gestoord aan het imago van de domme Piet, waar mee zij vaak werden vergeleken. Nageroepen, gepest, gekwetst: “He Swarrte Piet!”
Niet fraai. Iets om rekening mee te houden. Aanpassen dus. In een ware cultuur gaan traditie en vernieuwing immers samen.

“De kwaliteit van de democratie wordt afgemeten aan de manier waarop zij met haar minderheden omgaat”, leerde ik bij Maatschappijleer.
Maar dat wil niet zeggen dat een minderheid haar wil kan opleggen aan de meerderheid. Daar lijkt het in de staat van onze democratie vaak op. Je hoeft maar te roepen dat je gekwetst bent, slachtoffer bent, flink op de trom slaan, de media erbij halen en hup je krijgt je zin.
Heb de indruk dat de Zwarte Piet-discussie is omgeslagen nadat een stelletje scherpslijpers met dank aan de VN er zich mee zijn gaan bemoeien. Juist dat fanatisme roept fanatisme op. Weinig begrip meer voor aanpassingen. Voelt als afgepakt. Redelijk er over praten kan niet meer.
Toen vorige week Albert Heijn Zwarte Piet in de ban deed stond het hele land weer op haar achterste benen.
Ik ook: het was de druppel, om me toch te mengen in de discussie.

Piet moet blijven, zwart, wit, paars en groen. Alle kleuren van de regenboog. En de vader van Pippi Langkous blijft gewoon koning. Koning in Afrika.