Iedereen om mij heen was aan het beleggen. Grote huizen, 2e woningen in het buitenland, dure reizen, Beleggen! Dus ook maar n’s een gokje gewaagd. Een lijfrente afgesloten. Helaas, geen miljonair geworden, zelfs geen klein huisje in het buitenland. Blij dat ik het geld dat ik er ingestopt heb na al die jaren terugkrijg. Dacht dus even bellen en vragen of op de einddatum het geld op mijn rekening gestort kan worden.
Helaas zo werkt ’t niet bij de bank. Voor ieder product moet betaald worden. Ik moet betalen om mijn eigen geld terug te krijgen. Jaren heeft de bank met mijn geld van alles kunnen doen en nu ik volgens afspraak mijn geld terugvraag moet ik allerlei ingewikkelde vragen beantwoorden en er eerst voor betalen. (Het afsluiten was in notime geregeld)
De bank vraagt mij ook rente voor het geld dat ik leen voor mijn huis. Maar voor het geld dat ik aan de bank leen op mijn spaarrekening krijg ik nauwelijks rente. Leg n’s uit Bank!
Sprak laatst iemand die al zijn geld van de bank had gehaald, omdat hij vreesde dat we binnenkort moeten betalen als we ons geld op een spaarrekening willen stallen. De ouwe sok uit de kast halen.
De Franse revolutie was de opstand van de gewone burger tegen de toen heersende elite: de geestelijkheid en de adel.
Anno 2014 is er ook een kloof tussen het gewone volk en de elite.
Anders dan in 1789, maar wel vergelijkbaar. Het gewone volk heeft het stukken beter dan toen, maar de afkeer van de bestuurlijke, politieke en financiële elite is zeker vergelijkbaar. Stuitend te lezen dat mensen die zich vergissen bij het innen van een uitkering genadeloos worden afgestraft en dat de “grote jongens” met hun bonussen en afkoopsommen er mee wegkomen.
We zijn te individueel geworden, om de barricaden op te gaan. En misschien heeft het gewone volk het net nog te goed om echt op te staan.
Jammer. De frustratie komt er af en toe uit en is de voedingsbodem van enge politieke partijen en beschamende uitingen in de socialmedia.
De revolutie van de gewone burger anno 2014, voor vrijheid, gelijkheid en broeder-en-zusterschap manifesteert zich in de massale
desinteresse voor bestuur en politiek, het zich terugtrekken op eigen erf. Niks samen verantwoordelijk. Je eigen zaakjes goed voor elkaar maken en denken: het zal allemaal wel.