Thomas A Kempis leefde in de 14e eeuw. Je zou hem anno 2016 een spirituele coach kunnen noemen. Zijn Navolging van Christus schreef hij voor monniken in opleiding. Het boek werd immens populair. En niet alleen  bij monniken. Het meest gelezen boek van de christenheid na de bijbel. Mink de Vries, leraar levensbeschouwing maakte er een eigentijdse versie van. Imitatio Christi in jonge taal. 

 A Kempis is niet zoetsappig als hij het heeft over keuzes maken. Liever iets voor een ander doen dan voor jezelf, beter voor minder kiezen dan voor meer, altijd de slechtste plaats opzoeken, de minste van iedereen zijn. De ander altijd hoger achten dan jezelf. Een hoog “Nederig en klein, dankbaar moet je zijn”-gehalte. 

Twintig pelgrims gingen met de eigentijdse versie van De navolging van Christus op weg. Flink wat te overdenken op de tocht langs de mooiste rivier van Nederland.  Tot die kleine teen. Je bent je nauwelijks bewust dat je een kleine teen hebt tot die zeer gaat doen. En op een gegeven moment voelde ik alleen maar mijn kleine teen. Bij iedere stap meldde hij zich. Trekken, schuren, steken, branden, kloppen. Een beproeving. Geduldig verdragen en moedig voorwaarts. Stap voor stap. Van punt naar punt. In de geest van Thomas de tocht uitgelopen.  

In Zwolle  gingen de schoenen uit. Heel voorzichtig. De kleine teen uit de beknelling in een bruisend voetenbadje. De ruimte in. Lucht. Vrij. En dan een liefdevolle massage.
De volgende dag  op de terugreis ontdek ik dat ik mijn stugge warme wandelschoenen heb laten staan in Zwolle. Ik weet zeker dat dat een boodschap is van mijn kleine teen.