We stappen uit bij halte Bilderdijkstraat. De Da Costakade, maar was het nou links of rechts. Rechts dus. Eerst oversteken en daar in de verte is het witte gebouw waar we moeten zijn. 

Wij zijn stil als we de gedichten hebben aangehoord van Waslawa Szymborska. Met onze gedachten over de woorden gaan we terug met lijn 17. Op de Dam stappen we uit. Die staat vol met ME. Voor het geval Ajax kampioen zou worden. De mannen en vrouwen met de gifgroene hesjes lopen lacherig heen en weer in de zon. “We gaan maar met z’n allen naar de Chinees”. Wij nemen een hamburger bij het kraampje voor het paleis. Een hamburger met mayonaise en curry. De vader en zoon in het kraampje maken grapjes over elkaar. “Mijn zoon is eigenwijs”. ” Mijn vader is eigenwijs”. Ik zeg dat eigenwijze mensen juist de leukste mensen zijn. Op de trappen van het monument eten we de hamburgers. Een jonge man maakt een foto van ons. Hij vraagt waar we vandaan komen. We vertellen wat voor wereldreis we hebben gemaakt om hier in de zon een hamburger met mayonaise en curry te verorberen. Hij lacht en wenst ons een goede terugreis. 

Ik denk dat Nobelprijswinnares Szymborska een prachtig gedicht over de 14e mei 2017 had kunnen maken als ze op mijn schouder had gezeten. Of wel twee. Of wel tien. Ik kan geen keus maken. Het was een mooie dag.