Ik behoor tot de minderheid, hoorde ik vanmorgen op de radio. “Iets minder dan 50% van de Nederlanders rekent zichzelf nog tot een religieuze groepering. Voor het eerst”. Het CBS ( Centraal Bureau van de Statistiek) ziet al jaren de groep religieus-betrokkenen steeds verder krimpen. Eind jaren negentig beschouwde nog 60 % van de bevolking zichzelf als onderdeel van een religieuze stroming of levensbeschouwing.
Het voelt goed tot een minderheid te behoren. En ook binnen de minderheid van mensen die zich gelovig willen en durven noemen behoor ik tot een minderheid. En dat is aangenaam. Want wat is geloven nou eigenlijk? En wat geloof je nou dan? Hemel, hel? Leven na de dood? Een eeuwig leven? Ik weet het allemaal niet, niet zo goed in ieder geval. En wat of wie is God? En moet je alles geloven wat er in de bijbel staat? Is de aarde in zes dagen geschapen? En liep Jezus over het water?
Als je niet van dromen houdt of niet gelooft dat tralies bomen kunnen worden, als je niet ontroerd kunt worden van een mooie lucht, of geraakt kunt worden door muziek, als je alleen maar kunt geloven wat je begrijpt dan is het geloof, of een geloof niet iets voor jou.
Vorige week kreeg ik een klein kunstwerkje van een oude vriend. Het was een bergkristal in een piepklein zwartgeverfd houten blokje. Hij vertelde hoe hij er over nagedacht had wat hij voor mij zou maken als cadeautje en dat hij in de vroege morgen er nog aan gewerkt had. We spraken over resonantie, hoe iedere trilling in het heelal haar weerklank heeft. Dat alles en alles met elkaar verbonden is. Hoe niets verloren gaat. Dat er gebeurtenissen zijn in je leven waar je geen enkele verklaring voor hebt en dat er “meer”, is tussen hemel en aarde. Gister zag ik hoe de zon in het bergkristalletje weerkaatste en hoe de uitholling in het hout me deed denken aan de gewelven van een basiliek. En dat die weer lijken op de gewelven op de prachtige foto’s van Jan Griffioen in mijn kamer, foto’s van Cistercienzer kloosters in Frankrijk. En ik bedacht me dat inderdaad alles met elkaar samenhangt en met elkaar verbonden is. En ik dacht dat dat misschien wel God is. En ik bedacht me hoe mooi dat is. Dat je dat kunt beleven. En zien. En kunt delen met elkaar.
Foto’s Bouke Meindersma ( Deventer 2015 en Nijverdal 2018)
Kunstwerkje Bergkristal in blokje, van Jo Polak
Tralies die bomen kunnen worden( Melis vd Hoek)