“Er zijn maar een paar momenten die je leven maken. Ja het leven is natuurlijk meer dan die momenten. Maar met die momenten begint er iets. En hoe iets begint is alles, alles wat daarna komt, alles wat het gaat betekenen, alles wat het leven met je doet”. Op bladzijde 219 van Als de winter voorbij is van Thomas Verbogt. Ik wou dat ik het geschreven had. Zo kon schrijven. 

Ik heb de woorden overgeschreven in een aantekenboekje en het nummer van de bladzijde er achter gezet. Bij het teruglezen valt me het getal op: 219. Twee. Negentien. Heb ik al een moment in 2019 dat mijn leven maakte, is er al een begin van iets dat alles gaat maken? 

Buiten is het mistig, miezerig. Daar hou ik wel van. De scherpe snijdende kou hoeft voor mij niet. Ook het felle zonlicht mag nog wel even wegblijven. Laat me nog maar even in de mist. De stilte. De rust. Er gaat vanzelf iets beginnen, iets gebeuren. Geduldig wachten. Dit jaar twee-duizend-negentien, het getal dat overal in mijn leven opduikt. Het komt. Ik weet het zeker. “Alles wat goed voor je is komt vanzelf op je af.” Ook dat staat in het aantekenboekje. Ik ben benieuwd.