Ze lezen geen boeken. Kijken niet naar tv, geen internet. Ze worden niet toegesproken. Niet opgevoed, geen school.  Toch weten ze precies wat hen te doen staat. Welke taak voor hen is weggelegd. Bijen. “Zij hebben mij niet nodig. Ik heb hen nodig”. Deze opmerking van de imker blijft hangen als ik het zaaltje verlaat waar hij zijn verhaal over de bijen gehouden heeft. Zijn enthousiasme kende geen grenzen. Hij had anderhalf uur, maar hij eindigde zijn lezing met de opmerking dat hij nog wel een paar uur door zou kunnen gaan en dat had van mij best gemogen. Gefascineerd heb ik geluisterd. Het leven van de bijen is een sprookje. De dierenwereld zit prachtig in elkaar. Daar kun je alleen maar diep voor buigen. Daar gaat het zo als het zou moeten zijn. Mooi. En. Wreed. Ze eten elkaar ook op. Laten we daar maar niet romantisch over doen.

Na afloop vraag ik de imker wat er zou gebeuren als er geen imkers zouden zijn. Wel dan zouden die bijen gewoon lekker leven en in een boom of een struik hun nesten maken. “Weet je de grootste bedreiging van de dieren is de mens. De bijen zouden niet uitsterven als er geen mensen zouden zijn, dat zou het paradijs zijn.”  Ik moet er aan denken als ik een documentaire zie over het leven van varkens in een megastal. Daar zie ik hoe een jong varkentje opgroeit tussen betonnen muren op ijzeren roosters, zonder daglicht. Op zijn reis naar het slachthuis ziet hij voor het eerst daglicht, groene weiden, blauwe lucht. Voelt hij de wind. Every living being has the right to feel the sun and the rain on his/her skin, schrijft de maakster Eline Schellekens. Dat dieren gedood worden en opgegeten daar kan ik mee leven, maar gun ze een goed leven.

Het paradijs. De nieuwsgierige mens. Alles willen weten, onderzoeken. Blijf er af. Kijk er naar. Geniet er van. Leer er van. Ken je plaats. Denk niet dat de aarde van jou is. Dat je die kunt beheersen. De natuur is oneindig. Grenzeloos. 

Lezing Douwe Slot : Wat doet een imker

Documentaire M6nths van Eline Schellekens