Hij is anders. Hij kleedt zich anders. Hij praat anders. Hij doet anders. In zijn omgeving is hij degene die de verbinding herstelt. De angel uit de onderhuidse spanningen haalt in het onrustige gezin, waar hij deel van uit maakt. Diepzinnige dingen zegt in zijn klas. Confronterende vragen stelt aan de jongen die verliefd op hem is. Niet agressief. Een vredestichter is hij. Een Jezus.

De mensen om hem heen bewonderen hem, houden van hem. Zijn zusjes, zijn vader. De bazin van de winkel waar hij werkt. Zelfs zijn stugge ontoegankelijke stiefmoeder weet hij te raken. Hij maakt haar zacht.

Maar de jongens uit zijn klas haten hem: “Vieze homo.” Hij heeft hun opmerkingen langs zich heen laten gaan. Geen aanleiding gegeven tot agressie. Toch wordt hij op een avond in elkaar geslagen. De jongens uit zijn klas. Met de jongen die verliefd op hem is als de Judas die hem verraadt. Genadeloos schoppen ze hem in elkaar.

Hij doet geen aangifte. Hij slaat niet terug. Hij zwijgt.

Waar komt haat vandaan? De grenzeloze woede, de wil om te vernietigen? Het goede, het zuivere, het oprechte?

En. Waarom verliezen we in een groep onszelf, doen we dingen die we in ons eentje nooit zouden doen? Waarom?

*Chris uit de serie Oogappels van BNNVARA op NPO 1. Televisieserie over puberstress en ouderleed, waarin vier volkomen verschillende gezinnen worstelen met de opvoeding van hun kinderen. De serie groeide dit seizoen uit tot een publiekslieveling.