Een foto waar je niet op uit gekeken raakt. De Noord-Koreaanse partijbijeenkomst waar Jang Song Thaek de oom van de ” Grote Kameraad” Kim Jong-un wordt gearresteerd. Nog niet zo lang geleden de machtigste man na heerser Kim Jong-un.

Op de foto rijen mannen in zwarte uniformen. De ogen allemaal in de richting van het tafereel voor in de zaal. Niet te opvallend en zonder uitzondering emotieloos. Niemand slaat een hand voor de mond, geen mond open van verbazing. Slechts een buigt het hoofd, zijn lichaam zou iets van ontsteltenis kunnen uitdrukken. Jang zelf lijkt onbewogen, gelaten kijkt hij naar de grond, hij biedt zijn arm aan, lijkt vrijwillig mee te gaan en zich in zijn lot te schikken. Dat lot is inmiddels bezegeld. Jang is een paar dagen later geëxecuteerd.

Zo gaat dat in misschien wel het meest totalitaire regime ter wereld.

Wij leven gelukkig in een democratie. Daarom gaan we op 19 maart naar de stembus om onze gemeenteraad te kiezen.
De kandidatenlijsten van de verschillende politieke partijen zijn gereed en verschillende leden zien hun naam niet meer op de lijst. Nog niet zo lang geleden bejubeld en nu is het voorbij. Geen plaats meer, niet meer op een verkiesbare plaats. Nieuwe sterren aan het firmament. Waardig accepteren de meesten hun lot. Want zo gaat het nu eenmaal in de politiek. Geen medelijden dus. Al helemaal niet met de kwetsbaar ogende, maar o zo wrede Jang uit Noord Korea, die in zijn eigen zwaard viel.

De foto. Iedere politicus zou die eens goed moeten bekijken. Zo gaat het in de politiek: heden hosanna, morgen…. Ondertussen blij zijn dat je niet in Noord Korea woont maar in Nederland.