als ik loop langs het strand
moet ik altijd dicht bij de zee zijn
ik loop dan heel aan het randje
en zij streelt mijn voeten
zij betast ze, of zij mijn blinde moeder is
(J.C. van Schagen)

Mooier kun je het niet in woorden vatten.
Hoe het is. Om langs de zee te lopen.
Misschien nog iets over de geur, de schurende wind, het ruisen van de golven.
Geluk. Vrij. Dat is het strand, dat is de zee.

Maar er is iets gebeurd
veranderd
bezoedeld.

Ik had het een paar weken geleden toen ik op de A1 wegwerkers zag in oranje pakken. Goh, dacht ik.
En nu voetstappen in het zand. De zee.

De filmpjes van IS:
Professioneel, geslepen, niets aan het toeval overgelaten: gruwelijk, gruwelijk goed.

Zal ik weer zonder bijgedachten naar in oranje uitgedoste voetbalsupporters kunnen kijken? Of naar de zee?
Naar voetstappen in het zand?

Iedere dag worden ergens op de wereld mensen en ja ook kinderen gedood. Onder de meest afschuwelijke omstandigheden. Ik lig daar niet wakker van.
IS is het gelukt. Maandagavond 16 februari om 8 uur toonde het journaal het begin van een video waarin 21 Christenen aan de rand van de zee werden onthoofd. De nacht erop heb ik niet kunnen slapen.
Ik was niet de enige.