Le cheval dans le pre. Een van de eerste zinnetjes van de heerlijke prachtige Franse taal. Als meisje van tien mocht ik op Franse les. Die gaf de meester na schooltijd aan kinderen die hij er geschikt voor achtte. Ik was gelukkig. Een klein bruin boekje, een eigen schriftje waarin ik de oefeningen maakte thuis aan de keukentafel. Huiswerk! Ik dronk de melodieuze klanken. Thuiskomen. Frans: mijn taal.

Vorige week was De Dag van de Franse taal. Geen overbodige luxe, wie kiest er nog Frans en wanneer hoor je nou nog Frans? Hoe bizar. Het werd meer dan dat. Het werd een bombardement van Frans.*

Toch waren het Duitse woorden die als un petit poeme in mijn hoofd blijven zingen. Ze kwamen uit de mond van Angela Merkel. Geen dreigende spierballentaal, zoals veel van haar collegawereldleiders. Maar: 

                                                     ” Wir weinen mit ihnen”.

* Na de aanslag in Frankrijk door terroristen in het Bataclan, een theater in Parijs, waarbij tientallen jonge mensen uit de hele wereld omkwamen.