Het beeld dat je naar buiten van jezelf geeft en het innerlijk dat een andere weg gaat. Zo omschrijft Desanne van Brederode bedrog. Ik moet aan haar woorden denken als ik de vrouw voor mij hoor zeggen, roepen bijna: hij is zichzelf niet!

Drie honden springen om de vrouwen heen: een Drentse Patrijs, een Duitse herder en een klein hondje. De vrouw in het gewatteerde rode jack heeft me vorige week verteld dat het kleine hondje een kruising is van een Jack Russell en een Cairn Terriër, dat zij niet haart, dat zij de eerste twee jaar onhandelbaar was, dat zij nu een stuk rustiger is, dat zij heel lief is en dat zij van een fokker uit een naburig plaatsje komt. Ze sprak zo enthousiast over het hondje dat ik ’s middags van alles ben gaan opzoeken over de Cairn Terriër op internet en zelfs het adres van de fokker op een papiertje heb genoteerd.

Vanmorgen geen oog voor de honden of een voorbijganger. Er wordt druk gepraat. Het is tot ver te horen.

Liefde voor honden. Ik snap het wel. Een hond doet zich niet anders voor dan hij is. Bedriegt je niet. Ik beschouw het met argwaan. Honden hebben baasjes, geen vrienden.