Ik heb een afkeer van grof taalgebruik. Ook hou ik niet van dronkemansgelal. Gore moppen: nee dank je. Het uitdagende sexueel getinte gedrag van een wiegende mensenmassa zoals de Gaypride, tongzoenen op straat door hetero’s, homo’s: liever niet. Zelfs sexende hondjes doen mij het hoofd afwenden. Ik hou er niet van. Restant van mijn opvoeding, Gereformeerde achtergrond, gewoon preuts?

Wat het is, is het. Ik zal er een ander niet om veroordelen, maar ik hoef het niet. Het lichamelijke is te mooi om grof mee om te gaan wat mij betreft. 

Maar nu die handen. 

Wat bewoog jongens er op los te slaan omdat mensen hand in hand lopen? Omdat het twee mensen van hetzelfde geslacht waren? Mannen? En misschien nog wel verrassender: de massale reactie op het incident. Overal mensen ineens hand in hand. Omdat het zou gaan om jongens met een islamitische achtergrond? Ga eens een voetbalwedstrijd bezoeken en hoor eens wat daar geroepen wordt. De plotselinge solidariteit met bedreigde homo’s, gelinkt aan islamafobie. Ik vind het verdacht.

Elkaar een hand geven, elkaars hand vasthouden. Contact. Verbinding. Intimiteit. Het kinderhandje dat in de hand van de moeder glijdt. De verliefde puber die heel voorzichtig de hand van de ander zoekt, om dan met die hand in hand te laten zien: wij horen bij elkaar. Het oudere echtpaar dat hand in hand voortschuifelt. Het schoolklasje dat hand in hand naar de gymnastiek loopt. Hand in hand aan een ziekbed. De hand van meester Klop aan het begin van de schooldag. De herwaardering van een hand geven. Het met aandacht geven van een hand ten koste van drie zoenen in de lucht. Ik zou er voor zijn.