Het Voordeeluitje in Wapenveld bleek een Zorghotel te zijn. Wisten wij veel. Goedkoop, in een mooie omgeving, géén toeslag voor een éénpersoonskamer. Helemaal goed toch. 35 Jaar vriendschap vieren en de vriendschap beleven. Deuren zwaaiden open voor je er bij was. Recreatieruimte met een kast vol spelletjes, sport-  en wellnessvoorzieningen, een verwarmd zwembad en in de gangen mensen achter een rollator en overal geparkeerde rolstoelen. Een invalide toilet en het rode koord was niet om het licht aan te doen.

We deden er wat lacherig over, maar we besloten het te zien en beleven. Ons voorland misschien wel. Vrouwen alleen aan een tafeltje. Vrouwen zo oud als mijn moeder werd. Heel voorzichtig hapjes eten naar binnen lepelend. Een berustende blik in de ogen, vriendelijk naar het personeel en tegen de andere gasten. Een houding van wachten. Herstellend van een knieoperatie of als tussenoplossing omdat de kinderen op vakantie gaan. 

We worden allemaal ouder en dat is mooi. Met de ouderdom komen ook de gebreken en het betekent dat de vraag om zorg toeneemt. De Zorgindustrie is Booming Business. Een Zorghotel is 2017. 

Vorige week las ik een discussie over het begrip Barmhartigheid op internet. Bij sommigen rezen de haren recht overeind, anderen koesterden het. Barmhartigheid is een bijbels woord. Ik behoor tot de koesteraars. Maar ik snap de aversie. Het Christelijke Omzien Naar Elkaar heeft een nare bijsmaak voor velen. Van boven naar beneden zorgen voor de ander. Jij bent klein en ik kom jou vanuit mijn hoge Christelijke moraal helpen. Kijk mij eens goed zijn. Ongelijkwaardig. Betuttelend. Bazig. Ik ben groot en jij bent klein. 

Het is een daad van rechtvaardigheid dat je je medemens helpt. Het is goed dat de ziekenzorg uit de liefdadigheidssfeer is gehaald, geprofessionaliseerd. Dat er Zorgboerderijen zijn en Zorghotels. Barmhartigheid is de houding die bij dat werk onmisbaar is. Zoals de jonge man die zijn grootmoeder afleverde bij het Zorghotel. Hij gebruikte met haar de maaltijd en reed haar naar haar kamer. “Tot volgende week oma en als er iets is aan het rode koord trekken he. Maandag kom ik weer.” Een barmhartige Samaritaan anno 2017. Om je heen kijken en doen wat je hebt te doen. Respectvol, vriendelijk. En dan verder gaan met je eigen leven.