Het leuke van Zomergasten is dat je aangezet wordt weer eens een boek op te pakken of een filmpje te bekijken. Zo was daar gisteravond aan het eind van de uitzending een opname van Nina Simone met het lied Stars. Wat een vrouw. Wat een kracht. En wat een kwetsbaarheid. Zeldzaam mooi.

Maar aan het begin van de uitzending zat het gedicht van Dylan Thomas, Do not go gently in that good night.  Nelleke Noordervliet gebruikt de laatste zin van het gedicht, Old age should burn and rave at the end of the day, als motto van haar boek Aan het eind van de dag. Een boek over een succesvolle vrouw die met gemengde gevoelens terugkijkt op haar leven. Op de achterflap: Ze onmaskert leugens en illusies die zij en haar generatiegenoten hebben aangehangen en maakt de rekening op van een leven van goede bedoelingen en tragische uitkomsten.”

Vorige week zag ik een filmpje bij Nieuwsuur van een vrouw van bijna 90 die iedere dag sport. Lopen, zwemmen, oefeningen. Je zag haar op een gegeven moment sierlijk van de hoge duikplank springen. “Zorg dat je blijft bewegen en onder de mensen komt”. Zij ” burnt” en “ravet”  zou je kunnen zeggen. Ik denk niet dat de dichter Dylan dit soort vrouw voor ogen had toen hij het gedicht schreef. Hij schreef  het gedicht naar aanleiding van de dood van zijn vader. Hoewel Dylan de dood als ” a good night” aanduidt vindt hij dat je de dood niet vriendelijk( gentle) tegemoet moet treden. Burn! Rave! Brandt, Raas en Tier!  Leg je er niet bij neer. Verzet je. En toch.. “gently in that good night”.

Goede bedoelingen. Vuur, razen en tieren het is nodig om je idealen te verwezenlijken. Het is goed dat er dichters zijn en schrijvers, kunstenaars die de andere kant laten zien. De tegenstelling. De nuancering. De relativering. Het is niet zwart of wit. Goed of kwaad. Leven of dood. Het is het allebei.