Vandaag ga ik schrijven voor mijn zus Rieteke. Geen Wiske, maar een woordje bij haar afscheid. Zij overleed vrijdag j.l. Zij was mijn 4 jaar oudere zus. Op haar verjaardag in februari beloofde zij mij dat zij nog heel lang mijn heldere zus zou blijven. Zo is het niet gegaan. 2 Maanden later kreeg zij te horen dat zij ongeneeslijk ziek was en dat de ziekte agressief was.

Na een leven actief in de Zorg had zij een duidelijk beeld voor ogen hoe het laatste deel van haar leven er uit zou zien: geen chemo, geen mensonwaardig lijden, geen bed in de kamer, geen …. 
Het is allemaal anders gegaan. Het is gegaan zo als  ze het niet wilde. Mijn lieve, arme, dappere zus.

Het is voorbij. Uiteindelijk in vrede heengegaan. Het is goed. De laatste maanden waren wij dichter bij elkaar dan ooit. Een kostbaar geschenk. 
Nu ga ik schrijven. Waar zal ik beginnen.