Ik was nog net op tijd. In Zutphen. In Het Koelhuis aan de Coenenparkstraat vlak achter het station. De eerste publieke bespreking van het boek “Murakami en het gespleten leven” door de schrijver, filosoof Ype de Boer. Mijn kaartje was betaald, er stond een wit biertje op me te wachten. Een warm welkom. Ik moest gaan zitten en niet zo gehaast doen. Vier vrouwen, twee uit het ene clubje, twee uit het andere, twee jongere, twee oudere, ik precies in het midden.

 Een uur later bespraken wij met elkaar de vragen die op de tafels lagen. We herkenden ons in de personages uit de verhalen van de Japanse schrijver. Het verlangen naar een leven van harmonie, rust en innerlijke stabiliteit en tegelijkertijd het verlangen naar leven, je te ontwikkelen, er op uit te gaan. En. De gebeurtenissen die je leven op haar kop hebben gezet en je gedwongen hebben jezelf in de spiegel te kijken, je gedwongen hebben op weg te gaan, te veranderen. Volgens Ype de Boer: Leven met je gespletenheid. 

Zware kost op de zonnige zondagmiddag. We gaan na de lezing naar een terras in de late zon, met nog een biertje, broodjes en een bak friet in het midden. Tegenover het restaurant de parkeergarage waar mijn auto staat. Daardoor was ik zo laat. Door die akelige parkeergarage. Een file voor de ingang. Bij het apparaat hele discussies. Handen in de lucht. Mensen uit de auto. Verontschuldigende gebaren naar de bestuurders. En ja warempel, ineens ging de slagboom omhoog. Toen ik aan de beurt was heb ik net als de vrouw voor mij mijn betaalpasje in het apparaat gestoken en ja hoor daar ging de slagboom. De twee oudere dames zijn wijselijk met de trein gekomen. De jongere ladies worden niet  zenuwachtig van een betaalautomaat bij een parkeergarage in Zutphen. Ze leggen me liefdevol uit hoe het werkt en wachten op me tot de slagboom omhoog gaat. Achter elkaar rijden we richting Deventer. In mijn achteruitkijkspiegel de avondzon. Rood, roze, paars. Links de IJssel. Bij het stoplicht zwaaien we naar elkaar. Zij gaan naar links, ik naar rechts. Naar onze gespleten levens. Wij leven.