Niet zo slim van Rutte om te reageren met: we hebben gekozen voor de besten, als antwoord op de vraag waarom er niet meer vrouwen in zijn kabinet zitten. Het is ook niet waar, het is omdat de vijver waar uit gevist wordt voor een minister of staatssecretaris beperkt is, buiten die vijver lopen hele goeie mensen rond.
Een ministersploeg die een afspiegeling is van de samenleving is een onmogelijke opgave. Natuurlijk, vrouwen en mannen, alleenstaand, getrouwd, hetero, lesbo, christelijk, atheist, uit de provincie en stedelingen (vooral), bestuurlijke- of ambtenaren ervaring, (opvallend veel bestuurskunde) gestudeerd, maar gerelateerd aan de politiek, aan een politieke partij. De meesten kennen het Binnenhof. 
Kopstukken allemaal en dat is nodig want het is nog al een baan. Wat mij direct opviel toen ik de profielen bekeek was dat er geen enkele migrant tussen zat en nog iets. De leeftijden. De jongsten zijn 40, de oudste is 57. Één generatie. De generatie die in de 60er en 70er jaren is geboren. Een mix van Generatie Nix en de Pragmatische generatie. (“De kinderen van de protestgeneratie van na de oorlog. Over het algemeen praktisch, zelfredzaam en no-nonsense. Voorop staat zelfontplooiing. Vrij in de keuzes, je eigen ding doen, jezelf zijn, geen dwang en geen verplichtingen. Opgegroeid in een onderhandelingscultuur. Ook wel de patatgeneratie genoemd.” Henk Becker)

Geen babyboomers in het kabinet, terwijl die toch een substantieel onderdeel van de bevolking uitmaken. Opmerkelijk.