Wat vind je? Mag ik deze foto van de stucadoor in mijn huis plaatsen? Appen, of op facebook zetten? Ik heb haar verzonden met de tekst schiet lekker op he ! Nu ik de foto gebruik voor dit verhaal twijfel ik. Je kunt niet zien wie het is. Maar je kunt wel zien wanneer die gemaakt is en waar. Ik heb hem ook niet gevraagd mag ik een foto van je maken, bedenk ik me nu. Ik denk het wel, maar ik had het beter even kunnen vragen. 

Ik vind dat je zorgvuldig moet zijn met het maken en versturen van foto’s en gegevens van anderen. Zo heb ik me verbaasd over de berichtgeving over een man die met zijn zoontje voor de trein is gaan staan. Ik dacht te weten dat dit soort berichten zoveel mogelijk buiten de media worden gehouden vooral vanwege de “besmettelijke” effecten er van. Zelfs een interview met de machinist. Moeten we alles weten? Ik had het liever niet gelezen, geweten. Maar ik beken dat ik het wel heb gedaan. Omdat het er stond. Met een foto van de gloedjenieuwe blauwe trein. 

In de omgang met mensen hoor je dingen die je voor je houdt, een kwestie van vertrouwen. In je werk, ja ook in het vrijwilligerswerk moet je beloven en niet zelden er zelfs voor tekenen: “Wat in deze kamer gezegd wordt blijft hier in deze kamer.” Die belofte geldt voor altijd. Ook voor premiers. Als ze gesprekken met de koningin hebben klappen ze daar over niet uit de school, zoals Dries van Agt deed in het tv-programma Kijken in de Ziel. We zijn niet allemaal zo ijdel als Dries van Agt, maar ik weet wat het is, en hoe het voelt om met een nieuwtje naar buiten te komen waar je mee kunt scoren. 

Nieuws met een emotionele inhoud doet het goed. Sensatiezucht, nieuwsgierigheid, betrokkenheid, meeleven, het zijn dunne scheidslijnen. Ik denk aan de zoektocht naar Anne Faber. Hoe we, ik, mee mee heb geleefd. De ontknoping intensief heb gevolgd op de social media. Ik realiseer me dat ik daarna nauwelijks nog iets heb gehoord over de zaak. De familie heeft gevraagd om met rust gelaten te worden, om respect. Dat is gebeurd. We kunnen het dus wel met ons allen. Meeleven en bescheiden op afstand blijven. En af en toe aan haar familie denken. Je hoeft niet alles te weten om verslagen en in stilte mee te leven met mensen die iets vreselijks overkomt.