Een oude Zenmeester vertelde het verhaal van een man die een verre reis ging maken door een onherbergzaam gebied. Op sommige stukken moest hij water oversteken om verder te kunnen. Al een paar keer was hij bijna verdronken in het wilde water. Als hij op een morgen weer voor een wijde watervlakte staat besluit hij een vlot te bouwen om naar de overkant te kunnen. Zonder enige moeite is hij in no time aan de overkant. Tevreden kijkt hij naar het prachtige vlot, stevig en helemaal geschikt voor haar doel. Hij bedenkt dat het goed is het vlot mee te nemen, zodat hij bij een volgende oversteek weer net zo vlug en veilig over kan steken. Met een touw sleept hij het vlot achter zich aan. Hij komt wel wat minder sneller vooruit maar alla. Na een paar dagen het vlot achter zich aan gesleept te hebben door de bossen, ligt hij uitgeput op de grond en neemt hij opnieuw een besluit. Hij laat het vlot achter. In het struikachtige bosgebied is het vlot een loden last geworden die hem belemmert vooruit te komen.

Luka Modric is een succesvol voetballer. Hij speelt in het nationale team van zijn land. Hij speelt op het WK. Hij heeft geoefend op het nemen van penalties. Eindeloos. Hij mist niet gauw. Op videobeelden heeft hij de Deense keeper urenlang bekeken. Hij kent al diens trucjes. Zijn kracht en zijn zwakheden. Hij weet wat hem te doen staat. 

Je leert van je fouten. Successen geven je het vertrouwen dat je op de goede weg bent. Successen leren ons de patronen waar we op kunnen vertrouwen. Maar denk aan de keerzijde. Denk aan de man met het vlot. Vasthouden aan het verleden, voortgaan op de oude vertrouwde weg. Blijven hangen in wat je goed kunt.

Luka Modric mist een penalty. Je denkt dan dat hij even later zich afmeldt voor de strafschoppenserie, na de wedstrijd Kroatie Denemarken. Maar dat doet hij niet. Hij neemt hem. En hij maakt hem. Rustig, beheerst. 
Eenvoud is niet het kenmerk van de beginner. Het is het zwaarbevochten stempel van de meester. (Godfried Bomans)