Dit weekend kwam de allerlaatste nieuwjaarswens binnen. Een originele. Zoals ieder jaar van een familie uit Amsterdam. En zoals ieder jaar na de feestdagen. Er zat een toelichting bij. Een artikeltje uit de krant: In het jaar 2019 was -schaamte- het woord van het jaar. Gekozen door het Genootschap Onze Taal. “Schaamte is een veelvuldig gebruikt achtervoegsel geworden. Als voorbeelden: vliegschaamte, babyschaamte, bezorgschaamte en vleesschaamte.” De Amsterdamse famile had in de keuzeschijf nog een paar andere toegevoegd: netflixschaamte, snackbarschaamte, instaschaamte, huiswerkschaamte, bankhangschaamte. En Trumpschaamte, ik neem aan dat daar mee bedoeld wordt dat je af en toe iets positiefs over Trump denkt maar niet hardop durft te zeggen. 

Kun je alles zeggen wat je denkt? Wanneer wel? Wanneer niet? Denk ik na over wat ik schrijf? Of het kan? Schaam ik me voor wat ik eigenlijk wil zeggen? Waarover, waarvoor schaam ik mij? Durf ik schaamteloos te zijn? En moet dat eigenlijk? Ik weet het niet precies. De Amsterdammers wensen mij een schaamteloos leuk, sprankelend, sportief en gezellig nieuwjaar. Die wens geef ik door. Laten we schaamteloos vrij zijn. Niet gelijk roepen, oh, en ahhh, dat kan toch niet. Durf anders te zijn. Durf apart te gaan staan. Durf  buitenstaander te zijn. Verras, shockeer, wees brutaal. Schatplichtig aan Meneer Aart: dring voor, geef anderen de schuld, zeg geen sorry, pak het grootste stuk taart: “Wees niet braaf!”

Bij het overlijden van Aart Staartjes 12/01/2020, de aartsvader van de kindertelevisie, bekend van Woord voor Woord, De Stratenmaker op Zeeshow,  De Film van ome Willem, Het Klokhuis en Sesamstraat.