Een golf van oooh’s en aaah’s gaat door de bus. Daar is hij. De leeuw! En het is er niet 1, het is een complete familie. Moeder, vader en 4 jonkies. Ze dartelen over elkaar en de moeder die aan de rand van het water ligt. Vader ligt onbeschaamd met zijn volgevreten buik een eindje verderop in een diepe slaap. Een van de jonkies gaat heel voorzichtig om de slapende vader heen. “Zal wel een mannetje zijn”, zegt de gids. Ademloos genieten we van de speelse welpen, die over elkaar heen buitelen en zelfs heel voorzichtig door het gras onze richting in komen.

: Schotia Private Game Reserve in Zuid Afrika, een wildpark waar je er zeker van bent dat je wilde dieren gaat zien. Olifanten, giraffes, neushoorns, bokken, zebra’s, noem ze allemaal maar op. We hadden er al veel gezien, maar dit was het hoogtepunt. De leeuw! En zie daar een complete familie. In alle rust kunnen we ze observeren. Een zucht van blijdschap en ontroering. 

En dan zie ik het pas. Daar links, wat verder weg, ligt nog een leeuw in het gras. De gids wijst er op. Het is de vader van de leeuw rechts. De opa van de kleintjes. Ooit was hij oppermachtig, de lion king van het gebied. Zijn zoon, de leeuw die daar languit ligt te slapen, heeft zijn rol overgenomen. De voormalige lion king ligt te sterven. Geen schoondochter of zoon die hem nog een stukje vlees komt brengen. Geen kleinkind dat hem nog een aaitje geeft. Geen blik wordt hem nog gegund. Op de foto’s zie je pas goed hoe mager hij al is. De gids verwacht dat hij hem in de komende week dood zal aantreffen en dat de aasgieren hun werk zullen doen. “Wat erg!” Wat zielig”, wordt er geroepen. “Nee”, zegt de gids, ” dat is de natuur, zo gaat het in de natuur”. 

 Foto’s Trudy Satink en Hans Wammes