Ik keek er al een tijdje niet meer naar. Altijd dezelfde gasten met hun voorspelbare mening. De verkapte reclame voor boeken, tv-programma’s. Het ons kent ons gedoe. Het plichtmatige geklap van het publiek. Het belachelijke salaris van de presentator van de omroep van de arbeiders nota bene. De randstad, de linkse elite. 

Ik hoorde dat het programma na 14 jaar zal gaan stoppen. Ik wilde die laatste weken toch graag mee maken. En toen kwam de Coronacrisis. En ik zag de mooiste tv die je maar kunt bedenken. Gesprekken. Muziek. In een bijna lege studio. Samen met miljoenen kijkers zie ik het commentaar op de toespraak van premier Rutte en de koning. Samen met miljoenen kijk ik naar een lied van de kwetsbare Rob de Nijs, de vriendelijke Andre van Duin, zie ik de schrijfster van het mooiste kinderboek ooit Tonke Dragt, hoor ik Tim Fransen over Camus*: zijn  filosofie, zijn boek over de absurditeit van het bestaan La Peste, De Pest. 

Camus, mijn held. Van De Vreemdeling. Van de Pest. Van De Val. Van Sisiphus. En van deze mooie woorden: “In een mens is meer te bewonderen dan te verachten”. Dat is zo. Dat moet je willen zien. 

* Camus:  Frans filosoof, journalist, schrijver. 1957 Nobelprijs voor de Literatuur. Bekende werken: De vreemdeling, De pest. ( 1913-1960). Stroming: Absurdisme, Existentialisme