“Deze dame was er ook heel blij mee”, lees ik op mijn mobiel. Ik had al een paar foto’s gekregen van haar. Een wijkverpleegkundige die ik regelmatig vrolijk zwaaiend voorbij zie fietsen in haar witte jasje onderweg naar een cliënt. Ze stuurde me foto’s van boeketten en briefjes die ze zondag had gezien bij haar cliënten.

Zaterdagmorgen was ik haar tegengekomen op zoek naar het adres van een dame van 89 plus bij wie ik een bloemetje van de kerk ging brengen. Een initiatief van de kerk waar ik deel van uit maak. Gemeenteleden brachten bloemen en bloemstukjes naar Het Centrum, de kerk in ons dorp. Daar werden de boeketten van een kaartje voorzien, gesorteerd en verspreid. De plaatselijke bloemenwinkels beleefden een topdag. In de winkels stonden de mensen in de rij om bloemen op te halen om ze weg te brengen naar Het Centrum.

Ik had de taak 7 boeketten rond te brengen bij gemeenteleden aan de Grote Straat. Gelukkig kon ik meestal de appartementencomplexen binnenwippen dankzij toevallige bewoners. Ouderen van 89 plus zijn vaak doof heb ik geconstateerd. Maar ook, en vooral: vief, vrolijk, opgewekt, vitaal en dankbaar. Als de deur openging, zag ik lieve oude mensen die blij verrast waren. Of ik niet binnen wou komen. “Kopje koffie?” “ Nee het gaat goed hoor.” “Ja wel stilletjes.” “Ja ik mis de kerk wel.” “Ik ging al niet meer naar de kerk, ik kijk naar de tv op zondag.” “Mijn dochter komt 1 keer in de twee weken.” “Ik heb fijne buren.” “De hulp komt iedere week.” “De zorg komt iedere dag 2 keer.” “Wilt u echt niet binnenkomen?”

Toen ik naar huis fietste was ik blij dat ik dit klusje had mogen klaren. Iemand blij maken maakt blij.

Goed dat er een kerk is, appte ik naar de wijkverpleegkundige als antwoord op de foto’s van de dankbare cliënten. “Goed gezegd! Voor deze oudjes heel belangrijk!”, kreeg ik terug.

“Voor mij persoonlijk… is het ingewikkeld.”, appte ze er achteraan. Dat herken ik wel. Die kerk: wat is er veel op aan te merken. Wat schaam je je er vaak voor. Wil je er wel bij horen. Deel van uit maken. Toch. Hoe beschadigd, hoe onhandig, hoe beschamend ook. Het belang van een gemeenschap waar je bij wilt horen, waar je hoe dan ook deel van uit maakt, waar je niet vergeten wordt, waar je in de kaartenbak staat is weer aangetoond. Zaterdagmorgen in Nijverdal. Honderdzestien 89 plussers in de bloemetjes gezet. Blij gemaakt. Dankbaar.