2020 Ik kijk nauwelijk nog tv. Ik kijk Netflix. Dit jaar ben ik een Netflixkijker geworden. Ik kijk series. Ik ben begonnen met The Restaurant. Die heb ik verslonden. Kon soms niet stoppen met kijken. The Queen’s Gambit is de laatste serie die ik heb gezien. Inmiddels heb ik mijn kijkgedrag in goede banen geleid. Niet meer dan twee afleveringen achter elkaar. 

The Crown is denk ik de beroemdste en meest bekeken serie. Het gaat over het Britse koningshuis met queen Elizabeth in de hoofrol. Je volgt haar van kinds af aan. In het vierde seizoen zien we haar als koningin in het tijdperk Thatcher. De meeste aandacht gaat echter naar het huwelijk van Charles en Diana. Of beter de huwelijksproblemen. We krijgen een aardig inkijkje in het wel en wee van de koninklijke familie. We zien hoe de fragiele Diana worstelt om haar plek te vinden in het wereldje van het hof. Hoe ze er alles aandoet de kroonprins van haar te doen houden. We zien hoe kroonprins worstelt om het huwelijk met de vrouw van wie hij niet houdt toch enigszins tot een succes te maken. We zien hoe hij verteerd wordt door jaloezie op zijn immens populaire vrouw. “The peoples’ princess”.

Bij wie ligt jouw sympathie vroeg ik aan een vriendin die de serie ook volgt. Ik vroeg het omdat mijn schoondochter het vooral opnam voor Diana. Ik ben nooit een bewonderaar van prinses Diana geweest en dat is na de serie niet veranderd. De jaloezie van Charles kon ik me voorstellen. De vriendin antwoordde: “Ik ben niet voor de één of de ander, zie bij allen een struggle. Wat een harnas, wat een fort is dat koningshuis”. 

Dat klopt. Als je de serie bekijkt zie je heel veel ongelukkige mensen. Margareth, Anne, Philip, Charles, Diana, ja wie is er eigenlijk wel gelukkig?  En toch kiezen ze er niet voor om uit te breken. Waarom koos Margareth niet voor de liefde van haar leven? Waarom trouwde Charles met het meisje van wie hij niet hield? Omdat ze het wereldje, de status, de rijkdom, de magie van “The Crown” niet hebben willen loslaten. Liever ongelukkig als prins dan eenvoudig en anoniem door het leven. Kiezen voor je geluk is er niet bij. Het is net het gewone leven. Kiezen. Daar is moed voor nodig. En daar hoort ook bij dat je dingen verliest. Je kan niet alles hebben.