Avondklokrellen. Een nieuw woord sinds dit weekend. Als ik mijn ipadje open klap na een vreedzame wonderschone ochtendwandeling lees ik er over. Van alle kanten verontwaardiging. Afkeuring. Veroordeling. Een speciale persconferentie van premier Rutte. Hij veroordeelt dit “crimineel geweld.” :” Het is ontoelaatbaar. Elk normaal mens kan hier alleen met afschuw kennis van nemen. Wat bezielt deze mensen?” Aldus Rutte. 

Ik woon in een rustig dorp, in een prachtige omgeving. Het is hier vredig. En ik denk na over die vraag. Wat bezielt deze mensen? Ik ken woede, ik ken geweld. Berg je maar, als het losbarst. Zeker in groepen is het levensgevaarlijk. Hoe dim je het? Hoe stop je het? Het is makkelijk van uit de verte raadgevingen te geven. “Aanpakken!”,” Streng beboeten!” Of  terugschelden op de social media. Ja premier Rutte, wat nu? Want je bent er niet klaar mee door het af te keuren, te veroordelen. Alsof er mensen zouden zijn die het goedkeuren of toejuichen. Nee het deugt niet, het kan niet en het mag niet, maar nu, wat nu? 

Er moet een brug zijn. Vind hem.