Natuurlijk ga ik stemmen. Als je in een land woont waar dat kan en mag maak je gebruik van je stemrecht. Maar op wie? 4 Jaar geleden was ik op vakantie op Kaap Verdie en bracht mijn zoon mijn stem voor me uit. Ik had hem gevraagd mijn stem uit te brengen op een vrouw. Van die keus heb ik geen spijt gehad, Carola Schouten werd minister en dat deed ze goed. Ook nu wil ik een voorkeurstem uitbrengen. Maar ik twijfel over de voorkeur. Een vrouw?, het aantal vrouwen is nog steeds in de minderheid, komt dat nou nooit eens een keer goed? Iemand uit de regio, de provincie? De kamerleden komen vooral uit de randstad, ook nu weer. Leeftijd? Ondanks het feit dat een derde van de inwoners boven de zestig is, zijn ze nauwelijks vertegenwoordigd door leeftijdsgenoten. En van welke partij? Ik kan kiezen uit maar liefst 37 partijen. Als ik de stemwijzer invul kom ik uit op partijen waar ik nog nooit van gehoord heb. Als ik een dag later een andere kieswijzer invul, rolt er weer wat anders uit. Moet ik mijn vertrouwen geven aan politici die het land goed bestuurd hebben of wil ik juist een andere wind laten waaien? Of. Of ga ik toch stemmen op het beste kamerlid dat er is. Het kamerlid dat precies doet wat een kamerlid behoort te doen. Controleren, bevragen, geen genoegen nemen met een vaag antwoord, zelf op onderzoek uitgaan, uitzoeken, hameren, en rammelen op de deur. Ja ik bedoel Pieter Omtzigt.

Jaren geleden zat ik in een zaal in Nijverdal naar hem te luisteren over pensioenen. Ik was diep onder de indruk van zijn feitenkennis, zijn heldere uitleg, zijn gedreven verhaal. Ik hoorde van mijn buurman in de zaal dat Pieter in eigen kring niet erg geliefd was. Te fel, eigenwijs en onverzettelijk, niet makkelijk om mee samen te werken. Hij kwam 4 jaar geleden met 36000 voorkeurstemmen in de kamer, de partij had hem ergens onder aan de lijst gezet. Maar de kiezer bleek wijzer. Pieter maakte de afgelopen jaren weer indruk. Als een tijger dook hij in het Toeslagendossier. Lijsttrekker was hij bijna, met een miniem verschil verloor hij van Hugo de Jonge. Gek genoeg mocht hij  geen lijsttrekker worden toen Hugo de Jonge zich terugtrok. Als je nu een voorkeurstem op hem uitbrengt geef je een duidelijk signaal af, maar niet meer dan dat. Als nummer 2 zal hij waarschijnlijk niet eens aan de onderhandelingstafel bij de formatie komen. In het boek ‘Tijd voor een nieuw sociaal contract’, dat Omtzigt samen met publicist Welmoed Vlieger schreef, zet Omtzigt uiteen wat er in zijn ogen moet gebeuren en veranderen, kort samengevat: De overheid is er voor de burger en niet andersom. 

Ik hoor veel mensen die een stem op hem uit zouden willen brengen, er zijn weer diverse acties. Maar af en toe heb ik het gevoel dat Pieter verdwaald is in een land waar hij eigenlijk al lang niet meer thuis hoort. Een soort Don Quichot die vecht tegen windmolens. Ik heb tranen gezien, en zuchten gehoord, hem horen zeggen hoe moe hij wel niet was. De politiek is een hard bedrijf. Pas goed op jezelf Pieter, kamerleden zoals jij zijn zeldzaam en kostbaar. Onmisbaar.