laat me alleen

Het was geen toeval, geen harteloosheid, dat ze daar helemaal alleen zat in die bank. Helemaal in het zwart. Het was ook niet de pandemie. Het was op veel meer dan anderhalve meter afstand van de familie.

Nee, prins Philip had de begrafenis zelf uitgedacht, tot in de puntjes voorbereid. De auto waarop de kist werd vervoerd had hij mede ontworpen. De muziek uitgezocht. Er zich van bewust dat de ceremonie op tv zou worden uitgezonden. Hij zal dus ook bedacht hebben wie waar zou moeten zitten. Misschien wel samen besproken.

Het leverde een uniek plaatje op. Een krachtig beeld van de 94-jarige, die na 73 jaar huwelijk afscheid neemt van haar geliefde man. Helemaal alleen, geen arm om haar heen, geen kind, familielid, vriendin, naast haar of in de buurt: all alone.

“Laat me maar. Laat me alleen. Alleen met al mijn verdriet”.

“ He was my strength and stay all these years”, hoor ik haar zeggen in het jeugdjournaal. In de ondertiteling wordt dat vertaald met “Hij betekende veel voor mij”. Ik zoek een vertaling: steun en toeverlaat? mijn houvast? mijn rots in de branding? Niet vertalen, niet uitleggen: “My strength and stay.” Dat is mooi. Zoals de hele ceremonie indrukwekkend was en mooi. Kunst. Schoonheid. De schoonheid van verdriet.

Laat me alleen: Rita Hovink

Nb: o strength and stay is ook een lied schrijft iemand mij