Mooi! Goed gescheiden! Ja dat kan. Ja daar ben ik trots op. Ik moet lachen als ik de sticker op mijn PMD-bak aantref.

Goed gescheiden. Mijn PMD-bak is in orde. De gemeente Hellendoorn heeft vorig jaar een forse boete moeten betalen aan het afvalverwerkingsbedrijf. In de oranje bakken zat behalve plastic, metaal, blik en drankpakken, allerlei afval wat er niet in thuishoort zoals etensresten, luiers, textiel, elektrische apparaten en piepschuim. De gemeente wil het probleem nu goed aanpakken. Voorlichtingscampagnes wat in welke bak moet hebben niet het gewenste effect gehad. Deze week worden bij het legen van de oranje bakken de bakken eerst gecontroleerd en ontvang je als inwoner een rode, een oranje of een groene kaart. Rood betekent dat je bak niet wordt geleegd (op de kaart is te lezen wat er in de bak is aangetroffen). Ook een oranje kaart betekent dat je het niet goed hebt gedaan, maar voor deze keer krijg je nog het voordeel van de twijfel. Ik kreeg een groene kaart. Ik had het goed gedaan.

Ik ben een voorstander van scheiden achteraf. Ik heb het onze burgemeester gevraagd. Er zijn gemeentes in Nederland waar het vuil in één bak gaat en in het afvalbedrijf gescheiden wordt. Haar reactie was dat hier in de omgeving zo’n bedrijf (nog) niet is en dat ook veel duurder is.

Afval. Ik leef bescheiden, sober. Ik wil bijdragen aan een schoon milieu. De bak voor het restafval is bijna leeg. De groenbak halfvol. De blauwe bak voor papier eveneens. Maar de oranje PMD-bak is altijd zo goed als vol. Dat is het probleem. We produceren met elkaar veel te veel afval. Met name verpakkingsmaterialen. We leven in een weggooi economie. We schaffen te veel aan. En wat aangeschaft is zit ingepakt en hoe.

Kunnen we terug? Minder verpakkingsmateriaal? Of nog beter: minder kopen, minder shoppen, minder consumeren, minder hebben? Eenvoudiger leven?