Anne van der Meiden vertaalde de bijbel in het Twents. Hij stond op om 6 uur in de morgen en begon te vertalen aan de tafel die klaar stond. Dezelfde tafel, dezelfde stoel, alle schrijfgerei op dezelfde plek. Mocht niemand aankomen. Schrijven. Dag in dag uit. 16 Jaar lang. Tussen zes en negen uur in de morgen werd de klus geklaard. Zijn levenswerk. “Discipline en orde daar kun je niet zonder.”

Ik zie hem voor me. Aan zijn schrijftafel in zijn huis aan de Es in Nijverdal. Een riante woning aan de rand van de Noetselerberg met een prachtig uitzicht.

Behalve schrijver ook een prater. Een lezing met Anne van der Meiden, een kerkdienst dat was bij voorbaat een kraker. De afgelopen dagen heb ik interviews met hem gelezen en bekeken en het viel me weer op op hoe onderhoudend de man kan praten. Je hangt aan zijn lippen. Hij relativeert en verzacht alles wat rauw is. Uitgesproken is hij over fundamentalisme. Fanatiek uitdragen dat jij de waarheid in pacht hebt was er voor hem niet bij. Denk je dat jouw manier van geloven de enige is? Nee! Als vrijzinnig predikant was hij daarom niet in elke protestantse kerk welkom. Je kunt niet alles relativeren als het om geloofszaken gaat.

Ik mocht hem eens introduceren bij een bijeenkomst van de ouderenbond hier ter plaatse. De grote zaal was bomvol, er moesten stoelen bijgehaald worden. Hij maakte mij complimenten over mijn inleiding. Ik was gevleid, complimenten van zo’n kopstuk krijg je niet iedere dag. Hij vertelde en de zaal zat op het puntje van de stoel. Ademloos werd er geluisterd. En gelachen! Laaiend enthousiast verlieten de mensen de zaal.

Op vragen over geloofszaken was hij niet ingegaan. Gelukkig. Heel wijs. “Wat je ook gelooft, laat het er wezen”. “Al die verschillende manieren van geloven. Ik zie het als een vaas met allemaal verschillende bloemen die samen een prachtig boeket vormen voor onze lieve Heer daarboven”. Ik zag de vaas voor me. Het was lente net als nu. Prachtig weer. De zon scheen uitbundig. Een grote kan met een veldboeket van grassen, korenaren, klaprozen, korenbloemen en wilde margrieten.

Dat hij mag rusten in vrede daar boven of waar dan ook. Ik denk dat het een mooie plaats is, waar de zon schijnt, het gras groen, waar korenbloemen bloeien en klaprozen en wilde margrieten.