Deze week nam de conciërge afscheid van school. Geen uitgebreide receptie voor de vrouw die van zoveel afscheidsbijeenkomsten en recepties een waardevol en onvergetelijk moment wist te maken: sfeervol de ruimte ingericht, verse bloemetjes op de tafels, vers gebak, lekkere hapjes.

Vriendelijk, vrolijk, belangstellend. Een luisterend oor. Oog voor. Een begrijpende blik. Onvermoeibaar. Zorgvuldig. Allesgezien en aanallesgedacht: alcoholvrij voor x, vegetarisch voor y. Piekfijn, tip top alles voor elkaar. Een verzoener, bijelkaarbrenger. Aanpakken. Nietzeuren. De juiste vrouw op de juiste plaats in het team van de conciërges. Conciërges: Het hart van de school worden ze vaak genoemd.

Je vond het wel goed zo. Zonder al te veel poeha en poespas de school uit lopen. “Oh nee, geen interview in de krant”.

“Je bent maar klein, maar je maakt een groot verschil”, zegt de jongen tegen de mol in het boek van Charles Mackery

En zo is het. Zo was het. Dankjewel! Voor alles. Het was goed. Het ga je goed.