“Waarom huil je, waarom huilen al die mensen”, vraagt het kleine meisje naast me op de bank. Ja waarom moet ik huilen als ik Jeffrey Hoogland zie springen van blijdschap als hij ziet dat zijn vriendin goud heeft gewonnen. En waarom valt er ook een traan als hij een paar dagen later net naast het goud grijpt en hij daar ontgoocheld op het podium staat met een zilveren medaille om zijn hals.

“Live sport is het mooiste wat er is misschien wel mooier dan een klassiek concert“, appte mijn sportmaatje mij na de historische 10.000 van Sifan Hassan. “Zeker weten”, appte ik terug. Met dank aan de NOS met prachtige live-uitzendingen en presentatoren als Gregory Sedoc en Jeroen Stomphorst.

De Spelen van Tokio werden misschien wel de mooiste spelen ooit. De Spelen van 2020, uitgevoerd in 2021 brachten verbondenheid in een tijd waar die ver te zoeken is. Even geen onmin, even geen gescheld, even geen gediscussieer, even geen gezeur.

We were one.

Dank sporters en de mensen om jullie heen. Dank Jeffrey, dank Sifan en alle anderen. Jullie hebben mij mooie uren bezorgd. Blij gemaakt. Geïnspireerd. Jullie hebben mij ontroerd met jullie wilskracht, doorzettingsvermogen, kameraadschap, teamspirit, blijdschap, verdriet, teleurstellingen, sportkwaliteiten. Tot tranen toe.

* ik heb gezegd, ik heb gedaan ( Sifan Hassan na het behalen van haar derde medaille, het goud op de 10000 m)

* Jeffrey Hoogland foto op zijn twitteraccount