Het is 6 december. Het is zwaarbewolkt, beetje mistig. Vochtig. Dat zal de hele dag zo blijven lees ik op mijn app. In het parkje geen voorbijgangers. Helemaal niemand. Een mooi moment om de serie Voorbijgangers in het Leo ten Brinkepark af te sluiten lijkt me. Elf portretjes van voorbijgangers. Tien mensen kwamen de afgelopen weken voorbij. Ouderen, jongeren, kinderen, man, vrouw en nummer elf was hond Gijs.

Ik zou nog wel meer portretjes kunnen schrijven, maar houd het voorlopig bij dit elftal. Het lastigst was vooral het respecteren van de privacy van de mensen die je beschrijft. Er loopt iemand voorbij en ik denk daar zou ik over kunnen schrijven. Soms ken ik die persoon, soms helemaal niet. Maar wat vindt de persoon in kwestie er van? Laat er geen misverstand over bestaan: Geen van de mensen die ik beschreven heb past honderd procent op een echt levend persoon. Maar in ieder zaten wel elementen van iemand die voorbijging. Persoonlijke ervaringen en fantasieën werden in de pan gegooid en zo werd een verhaaltje gekookt, een portretje geschilderd, een miniatuurtje. Het was een plezier om te doen.

Ik heb veel reacties gehad. Een vriend deed de suggestie om een keer mijzelf als Voorbijganger te beschrijven, te portretteren. Maar, schreef hij verder, jij zit natuurlijk in al die voorbijgangers.

En zo is het! Hoe je kijkt, wat je ziet zegt iets over jou.

*Voorbijgangers in het Leo ten Brinkepark is een serie portretjes van voorbijgangers in het parkje boven op de combitunnel in Nijverdal, gezien vanuit het keukenraam van één van de bewoners aan de rand van het parkje: de schrijver Wiske

*Meer van de Voorbijgangers in het Leo ten Brinkepark lezen? Scroll naar beneden en klik op de groene pijl.