‘Waarom dan?’ ‘Hoe kan dat dan?’ Mijn ouders werden gek van mijn vragen. Niets nam ik voor lief. Halve of ontwijkende antwoorden daar nam ik geen genoegen mee. Alles wilde ik weten. Precies. Hoe zit dat. Hoe werkt dat. Als mijn ouders of later mijn leraren het antwoord niet wisten zocht ik het op in boeken, ik las alles wat ik maar wilde weten. Zo ben ik wetenschapper geworden: onderzoeken, uitpluizen, opnieuw bekijken, het naadje van de kous, uitrekenen: nieuwsgierig.

Als rationeel mens begreep ik niets van mensen die gelovig waren. Hoe kun je nou geloven in iets wat wetenschappelijk onmogelijk is. Neem het kerstverhaal. Het verhaal van de ster. Het is goed mogelijk dat er twee planeten dicht bij elkaar stonden met als effect een heel heldere ster. Dat kan, dat bestaat, maar een ster die een paar dagen stil blijft staan boven een stal is onmogelijk. Een mooi verhaal is het wel. Ik ken het goed. Ik hou van kunst en zonder kennis van de bijbel ontgaat je veel. Ik heb de bijbel uitgebreid bestudeerd. Wat ik mooi vind aan het kerstverhaal is het verhaal van de drie wijzen, magiërs, misschien zouden we het in het nu wetenschappers kunnen noemen. Die drie geleerden gaan door de knieën voor een pasgeboren baby. Ze buigen. Want dat moet je leren als wetenschapper, ja niet alleen als mens, ook als wetenschapper. Er zijn dingen waar geen verklaring voor is, iets wat groter is dan alles, iets wat het verstand te boven gaat.

Een kind waar alles op en aan zit, het menselijk lichaam, een druppel water onder de microscoop, een sterrenhemel in de woestijn, een schilderij van El Greco, de muziek van Bach, daar zwijg ik. Daar past alleen bewondering en een diepe buiging.

* Het kerstverhaal in een eigentijds jasje. Na Maria en de herder een wijze.

* Drie kerstverhalen gezien vanuit het perspectief van een zwangere vrouw, een leider en een wetenschapper.

Nb: Scroll naar beneden en klik op de groene pijl om de andere kerstverhalen te lezen, die over de herder( de manager) en Maria( de zwangere vrouw).