‘Beschikbaar’, ‘available‘, ‘leuk dat je appt’, lees ik onder de profielfoto’s van mijn app contacten. Maar niets is minder waar. De ander is niet altijd beschikbaar, of in de stemming om op jou te reageren.

Het is niet eenvoudig de goede manier te vinden hoe digitaal te communiceren. Soms krijg ik een appje en doe ik het af met een duimpje of een ander emoticon. Geen tijd of geen zin. Dan weer zit ik te wachten op een reactie en moet ik dagen wachten om uiteindelijk een plichtmatige reactie terug te krijgen, laat staan een antwoord op mijn vraag. Frustrerend en pijnlijk.

In het gunstigste geval voel je een beetje van elkaar aan hoe te reageren: direct, kan wel even wachten, uitgebreid, beknopt, meelevend, troostend, bemoedigend, lollig, plagerig, vrolijk, serieus. Maar het is lastiger dan in levende lijve. Je ziet de ander niet. Je hoort niet hoe iemand iets zegt. Je ziet niet hoe het overkomt, dan zou je kunnen nuanceren of toelichten.

Ik was laatst op een reünie van mijn oude Zengroep, daar vroeg de zenmeester aan de vrouw naast mij te vertellen wat zij nou vooral geleerd had, van de drie jaar in een groep mediteren met de Zengroep. Zij vertelde het verhaal van de reizende monniken die een beroemde zenmeester vroegen waaruit zijn oefenpraktijk bestond. De zenmeester zei: ‘ik loop, ik zit, ik slaap’. Dat vonden de reizende monniken maar een mager antwoord. ‘Dat doen wij ook, dat is toch niets bijzonders!’ De zenmeester zei vriendelijk: ‘ Ja maar als ik eet dan eet ik, en als ik loop dan loop ik en als ik slaap dan slaap ik’.

Mijn vriendin Z uit J mediteert ook iedere dag, ik weet niet of het er iets mee te maken heeft maar zij heeft het medicijn voor onbevredigend appcontact: Zij appt: zo even tijd voor een digitaal bakkie? Ik app terug: ☎️ 11 uur, nog even koffie zetten, tijd tot uiterlijk 11.45, ok? Om elf punt nul nul precies gaat de telefoon. De koffie staat klaar, ik ben er.

Doe wat je doet met aandacht; met hart en ziel. Of doe het niet.

* Zenverhaaltje komt uit Dit Ene Moment van Magrit Irgang