‘Nee, het gaat niet door.’ Zijn reactie op mijn ‘en?’ Een paar maanden geleden had hij mij enthousiast verteld over zijn nieuwe toekomst in Zuid Afrika samen met vrouw en kinderen. Een mooie hostel in een prachtig natuurgebied dat ze samen gingen runnen. Zijn ogen hadden geglommen en hij had niet opgehouden te vertellen. Toen ik naar huis reed ontdekte ik dat ik helemaal vergeten was nog te vragen mijn banden op te pompen.

En nu ging het dus niet door. Zijn vrouw vooral had het niet aangedurfd. Te ver van de familie, te onzeker. Hij vertelde het alsof hij zich moest verontschuldigen, een beetje beschaamd. ‘Het was mijn droom, maar ik heb me er bij neergelegd, het is niet anders’. Een diepe zucht terwijl hij mijn fiets in de kettingen hangt en omhoog draait. ‘Je moet de parel teruggooien in de zee’ zeg ik. Hij lacht en vraagt me wat ik precies bedoel. Ik vertel hem over het verhaal van de Mexicaanse visser Kino en Juana die de prachtige parel die ze gevonden hebben in de zee aan het eind van het verhaal teruggooien in de zee omdat het hun rustige en vredige bestaan heeft omver geworpen. Hij knikt, hij weet precies welk verhaal ik bedoel, hij heeft bij mij in de klas gezeten waar ik dit verhaal vertelde en hij herinnerde er mij wel eens aan dat hij die verhalen van toen nooit vergeten is.

We praten nog even over het prachtige verhaal van John Steinbeck en over mijn meer dan 50 jaar oude Gazelle met de bijzondere versnelling. ‘Een pareltje van een fiets mevrouw, nooit weg doen.’ Hij lacht al weer.

*De parel is één van de mooiste verhalen van de schrijver John Steinbeck. Het gaat over de visser Kino en zijn vrouw Juana en zoontje Coyotito die een rustig en gelukkig bestaan leiden aan de rand van de oceaan. Op een dag vindt Kino een heel ongewoon grote en mooie parel. Dat betekent rijkdom maar ook het einde van hun vredige bestaan. Allerlei ongure types azen op zijn bijzondere parel, hun leven staat op de kop, ze moeten zelfs vluchten als er geprobeerd wordt de parel te stelen, met de tragische dood van hun kind als gevolg. Gedesillusioneerd keren Kino en Juana terug naar hun dorp. Daar aangekomen werpt Kino de parel terug in de zee ‘met alle kracht die in hem was.’ ‘Een lied van menselijke hebzucht’. ‘Een eenvoudig verhaal van algemene menselijkheid.’ (Uit de tekst op de omslag van De Salamander 38)