Met kerst kreeg je een sinaasappel, een kerstkransje en een boekje. Dat kan ik me nog goed herinneren. Maar verder weet ik niet veel meer van de zondagsschool die ik als kind toch iedere zondag bezocht moet hebben. Dat was het gebruik in de 50er jaren in de protestantse kerken: na de reguliere kerkdienst gingen de kinderen naar de zondagsschool in een zaaltje achter de kerk. Daar vertelde een juf of een meester een bijbelverhaal in eenvoudige taal, daar werden kinderliedjes gezongen en geen psalmen. Ik denk dat ik het in tegenstelling tot de meeste kinderen helemaal niet erg vond om naar de kerk te gaan. In tegendeel, ik vond het een van de mooiste uren van de week. Dicht tegen mijn vader aan op de bank een beetje voor in de kerk, altijd dezelfde bank, naar de glas-in-loodramen kijken, luisteren naar het orgel en kijken naar de mensen, mijn hand in de hand van mijn vader in zijn frisse gladgestreken hagelwitte overhemd. Ik denk dat ik net zo lief naar huis was gegaan na de kerkdienst in plaats van naar de zondagsschool. Lekker thuis luisteren naar de gesprekken over de preek bij de geur van koffie met zelfgebakken cake van mijn moeder.

De zondagsscholen verdwenen, er kwam de kindernevendienst voor in de plaats: voor de preek, die over de hoofden van de kinderen heen ging, verlaten de kinderen de grote kerkzaal, waar ze in een zaaltje naar een verhaal luisteren, of tekeningen maken, iets creatiefs doen of wat dan maar ook. Het was een groot succes: ouders konden rustig de preek volgen, hoefden niet tijdens de preek hun kinderen in het gareel te houden en de kinderen gingen graag mee met hun ouders naar de kerk omdat het zo leuk was in de kindernevendienst.

Anno 2022 zitten de kerken niet meer vol, is het aantal kinderen soms op één hand te tellen en is er slechts één kindernevendienst in de gebouwen van de protestantse kerkelijke gemeenschap in Nijverdal. Daarom werd gister afscheid genomen van vier dames die verantwoordelijk waren voor de kindernevendiensten in het andere gebouw. Één van de dames was meer dan 50 jaar actief geweest; begonnen als zondagsschooljuf in de 70er jaren, later in de kindernevendienst. Een andere dame bijna 40 jaar! In de feestelijke dienst ter gelegenheid van de intrede van een predikant werd het extra feestelijk toen de dames in de bloemetjes werden gezet. De bomvolle kerkzaal klapte langdurig. Het werd een staande ovatie.

Op de reünie van mijn school, vroeg iemand wie er nog naar de kerk ging. Ik was de enige die de hand op stak. Naast mij zat mijn vriend M, met wie ik regelmatig contact heb. Hij is een verklaard godshater, om over de kerk maar te zwijgen. Hij heeft sowieso weinig goeds over zijn jeugd te vertellen. School was ook een plaag, behalve, en nu steekt hij zijn wijsvinger in de lucht: ‘de zondagsschool dat vond ik prachtig daar was een juf, die was aardig en lief, ze kon heel mooi vertellen, nee de juf van de zondagsschool..’, hij maakt zijn zin niet af, hij zucht. Zijn gezicht wordt zacht.

Foto, Anja Wevers, 22-5-2022, Het Centrum Nijverdal, van links naar rechts: Marga Reimink, 40 jaar, Dianne Reimert, 15 jaar, Jorien Bakhuis, 32 jaar en Henny van Eijzeren, die meer dan 50 jaar actief was.