Op mijn verjaardag kreeg ik een handgeschreven brief van een goede vriend. Hij schreef dat het lang geleden was dat ik een brief of een kaartje van hem had gehad. Er wordt te weinig geschreven, ook door mij. Meestal een briefje na een overlijden als ik niet aanwezig kan zijn.

Voor handgeschreven brieven zijn sms’jes, apps en mails in de plaats gekomen. Daar staat tegenover dat kaarten en kaartjes sturen is toegenomen. Met teksten voor iedere gelegenheid, je hoeft er alleen nog maar je naam onder te zetten. Er zijn zelfs bedrijven bij wie je een kaart kunt laten maken met een door jou aangegeven tekst. En ook dan kun je nog altijd je pen pakken om er in je eigen handschrift iets aan toe te voegen.

Ik denk dat er door de sociale media eerder meer wordt geschreven dan minder in vergelijking met vroeger. Ik ben ook niet van mening dat het alleen maar gescheld en getier is. In tegendeel: ik raap er soms pareltjes op. En er kunnen waardevolle verbintenissen uit ontstaan.

Zo is daar iedere maandag mijn Wiske. Er zijn mensen die altijd reageren. Altijd. Melis van den Hoek bijvoorbeeld. Hij reageerde vaak met een prachtig gedicht, dat hij zo uit zijn mouw leek te schudden. Op Facebook, of via de mail. Ik heb een speciaal mapje aangemaakt met zijn getypte brieven. Ik weet dat er volgers van mij waren die hem ook gingen volgen, die hij vervolgens eveneens trakteerde op mooie teksten en gedichten. Ik miste zijn reacties al een paar weken. Op negen september van dit jaar is hij overleden hoorde ik vorige week. Ik ben nog eens na gaan lezen wat hij allemaal heeft gepost en gemaild. Dat was mooi en lief. Het voelde als een klap, dat hij er niet meer is. Zijn handschrift vond ik in een gedichtenbundeltje dat hij mij gaf toen hij hier in september 4 jaar geleden op bezoek was. In de kaft had hij geschreven: wie in de herfst durft te verdwalen vindt in het voorjaar nieuwe wegen

* Melis Willem Jacob van den Hoek werd geboren op 15 juni 1947 in Klaaswaal. Hij bezocht het driejarig gymnasium en de kweekschool te Dordrecht. Daarna gaf hij les in de vakken Nederlands en maatschappijleer in het middelbaar beroepsonderwijs te Middelburg. Fantasie, maatschappijkritiek en humor zijn de vaste kenmerken van zijn gedichten. Hij publiceerde o.a ‘ wandelen op de wolken’ en ‘schitteren in de schaduw.’