Deze herfst is hij mooier dan ooit. Al weken staat hij te stralen in de bossen, langs de wegen, in mijn tuin en hierboven op de foto bij het Gagelmansveentje in het Doktersbos in Nijverdal.

De krent, Amelanchier Lamarckii is de officiële naam, is een boom die hier in de 17e eeuw naar toe kwam. *Na de laatste ijstijd waren de Nederlandse bossen eigenlijk monotoon en saai, de oorspronkelijke bomen hadden moeite terug te keren, staat te lezen in een blad van Natuurmonumenten. In de 17e eeuw namen ontdekkingsreizigers bomen en plantenzaden mee om de natuur wat kleurrijker te maken. De krent was er één van. In de lente versieren ze als als dansende bruiden het landschap. In de zomer levert de krent mooie eetbare besjes. En in de herfst kleurt de boom oranje rood. Vogels en insecten houden ervan en het bodemleven vaart er wel bij. En juist op de arme en enigszins zure gronden doet hij het goed. De Amerikaanse eik en de Amerikaanse vogelkers die ook in die tijd werden geïmporteerd waren agressieve groeiers die uiteindelijk de natuur hier meer kwaad dan goed deden. De krent, de bescheiden krent, die nauwelijks verzorging en extra voedsel nodig heeft, alle seizoenen mooi is, mag blijven en is een karakteristiek beeld geworden in bepaalde streken van Nederland, zoals hier in Twente en Salland.

Ik las, dat gek genoeg in Amerika, waar de boom vandaan komt, hij nauwelijks meer voorkomt. Ik vraag me af wat dat betekent. Ook die arme en zurige grond fascineert me.

*Natuurmonumenten 6 april 2020 Irma de Potter

*Foto: Gagelmansveentje woensdag 5 oktober 16.27 uur