‘Wanneer heb je voor het laatst iets voor het eerst gedaan?’ In het zaaltje met ouderen aan tafeltjes met kopjes koffie en thee wordt hard nagedacht. Er gaat geen hand omhoog van iemand die een spectaculair antwoord heeft. De heer voor de groep die de lezing over zinvol ouder worden houdt hoort zelf sinds kort ook tot de groep die als ouderen wordt aangeduid. Pas 50 geworden en vorige week een brief van een welzijnsorganisatie met de aanhef: aan de oudere bewoners van de buurt. ‘Dat was de eerste keer dat ik als oudere werd toegesproken.’

Het wordt direkt rumoerig, er wordt gelachen. Want 50 is niet oud immers. 50 was oud, vroeger. Wanneer heet je nou oud. Als je 70 bent of 80, of 90? Op de vraag over de laatste keer dat je voor het eerst… blijft het stil.

In de pauze komen de tongen wel los. ‘Ik ben 80, maar ik voel me nog steeds 45”, aldus één van de dames bij mij aan het tafeltje, terwijl ze in haar koffie roert.’ ‘Mijn man en ik doen nog van alles, we trekken er iedere dag op uit’, is het antwoord van de dame naast haar en vervolgens wordt het een opsomming van hoe leuk, hoe goed, hoe zinvol een ieder oud aan het zijn is.

De vraag wanneer heb je voor het laatst iets voor het eerst gedaan suggereert dat je als oudere niet vast moet roesten, niet achter de geraniums moet gaan zitten, maar dat je de levensfase waarin je beland bent zinvol in moet vullen en dat het goed is ook weer eens iets geheel anders op te pakken, zelfs iets wat je nog nooit eerder hebt gedaan. En zo had de spreker verduidelijkt: “ dan bedoel ik geen bucketlist, of een keer bungeejumpen.”

Als ik voor het eerst sinds september zonder jas naar huis fiets denk ik na over de vraag. Wanneer heb je voor het laatst iets voor het eerst gedaan? Er schiet me te binnen dat ik onlangs voor het eerst van mijn leven naar een Bingoavond ben geweest. Een Bingoavond in het wijkgebouw. En dat ik voor het eerst.., ja toen ik de dagen daarna er over nadacht waren er meer dingen die ik voor het eerst of sinds lange tijd had gedaan. Maar die lagen vooral op het persoonlijke vlak zoals niet bezwijken voor gevlei, zaken die meer te maken hebben met persoonlijke ontwikkeling, met ouder worden. De fase dat je niet alles meer hoeft, dat je niet meer zo nodig moet, dat je weet het leven gaat haar weg, ik drijf maar wat mee op de stroom. ‘Ik ben blij dat ik ik er ben’, hoor ik 90er Koos Postema in Forever Young bij Matthijs van Nieuwkerk zeggen. Dat lijkt me de optimale manier van zinvol oud, ouder worden: er zijn met alles wat er in je is en daar blij mee zijn, iedere dag op nieuw.

* Foto Regge 31/10/22 08.35 uur