De kerktoren domineert niet langer het silhouet van dorp of stad. Dat was eens. Ooit. Het illustreert de plaats van de religie in de samenleving. Verdreven, verdwenen. Nauwelijks nog van belang. ” Geloven in een God?” .Dat is voor domme naïeve mensen die bang zijn voor de dood, die niet willen aanvaarden dat het leven na de dood is afgelopen. Of degenen die zeggen: Dat er ” iets ” is, een God, ja dat wel, maar het instituut kerk? Heb er helemaal niks mee!”

Het instituut kerk heeft er wel naar gemaakt: machtswellust, zelfverrijking, interne strijd, sexuele moraal, kindermisbruik. Ach, er kan nog meer bij: Verboden liedjes, van Huub Oosterhuis en ja nu moet ook Stille Nacht er aan geloven. Hoe diep kun je gaan Instituut Kerk?

Regeltjes zijn de reddingsboeien voor organisaties waar de ziel uit is verdwenen. De organisatie als hoofdschotel op de kerkelijke agenda. Tekenend.

En dan is daar ineens een paus die zich Franciscus noemt. Franciscus de man die voor de vissen predikte, (Marianne Thieme verbleekt erbij) Franciscus de lotgenoot van de armen. Franciscus. What’s in a name? Een paus met wereldnieuws in positieve zin, dat is wereldnieuws! ? En nu maar hopen dat hij niet pootje gelicht wordt door de conservatieve geestelijken rondom hem en elders in de wereld. Franciscus: frank, vrij, moedig. Welaan!