Drie Vlamingen in de kopgroep van de Ronde van Vlaanderen. Dat kan niet mis gaan toch? Dat wordt: “Vlaanderens Mooiste” met een Vlaamse winnaar.

Maarrrr er was nog een Zwitser. Niet eens topfit, moest nog eten op het laatst. Maar wel slim en vastberaden. De drie Vlamingen hadden het nakijken. Na een helse rit over 256 km kwam Fabian Cancellara als winnaar over de streep. Domdomdom: 3 Vlamingen en 1 Zwitser, dan weet je toch wat je moet doen om heel Vlaanderen een feestdag te bezorgen? Samenwerken, tactiek. Koersinzicht. Er zijn wielrenners die harder trappen dan het hele peloton maar nooit winnen. Domme renners. Het goeie wiel pakken, geen trap teveel doen, eerst het bordje leeg eten van een ander en wachten!

Veel wielertermen zijn gangbare uitdrukkingen geworden: afzien, afhaken, een tandje erbij, kapot zitten.
Vrijdagavond las ik op Facebook dat Thea ten Have van BurgerBelang kapot zat nadat ze was buitengesloten van verdere coalitieonderhandelingen voor het nieuwe college. In wielertaal: niemand doet nog een trap voor haar; ze doet niet meer mee, ze is gezien.

Komaan Thea, wanhoop niet, de koers is nog niet gelopen. Valpartijen, lekke banden, hongerklop. Alles is nog mogelijk. Grootste risico? Dat er een paar van die domme renners tussen zitten, zonder koersinzicht, zonder verstand van tactiek, die in hun enthousiasme de concurrentie in een zetel naar de eindstreep dragen.