Sleutel bij de buren. Vissenkom bij vriendinnetje. Alles uit. Het gas, de lampen, de radio.
Je hebt alles? De centjes van oma, de snoepjes, je knuffel?
Instappen. We gaan! Dag huis, dag straat, dag allemaal. We gaan op vakantie. Een vleug, heel even, van pijn, van afscheid. Even maar. Vakantie, vrij, los van alles. De hoek om en dan. Verre vreemde landen. Weg, op weg naar weg.

Je weet dat ze uitvliegen. Hun eigen weg gaan. De eigen zelfgekozen reis. Je weet dat ze daar zijn waar je hen misschien liever niet zou willen zien. Je weet dat je hen niet kan behoeden voor dingen die je hen zou willen besparen. Je weet dat je los moet laten. Maar zo? Nee dat mag niet, dat kan niet.

ZeventienZeven. Een zonnige dag in de zomer van 2014.

Laten we omkeren. Terug. Naar huis. Alles uitpakken. De vissenkom ophalen. De radio aanzetten. Met hele mooie muziek. Laten we niet weggaan. Niet weggaan. Laten we blijven. Laten we altijd thuis blijven. Alles, altijd, iedereen, thuis. Kon dat maar.

Lees ook: Applaus

En: VLUCHT  MH17 van Elly de Waard bij Mooie Teksten