Messi is sad

juli 14, 2014juli 29, 2014 / wiskeschrijft / Een reactie plaatsen

La Pulga. De vlo. Klein van gestalte, het haar van een schooljongen, geen tattoos.

Lionel Messi staart wezenloos voor zich uit. Hij staat alleen. Op de achtergrond zijn teamgenoten. Zijn ogen staan open maar zien niets. Hij kijkt naar de grond. Naar de bal daar op de grond. Hij ziet niets. Een Duitse speler omarmt hem, probeert hem te troosten. Hij houdt zijn rug recht en trekt zijn hoofd naar achteren. Hij kijkt maar ziet niets. Hij loopt tussen de bobo’s door naar het podium. Hij ziet niets, hoort niets. Zijn schouders hangen naar beneden, zijn hoofd omlaag. Hij neemt de Golden Ball in ontvangst en steekt hem in de lucht. De uitdrukking op zijn gezicht blijft dezelfde: hoofd naar beneden gebogen, uitdrukkingsloze ogen, lippen gesloten.

Messi is sad op zijn messiaans: ingetogen, naar binnen gekeerd.
Geen excuses, geen woede, geen verwijten.

De beste speler van de wereld kon het niet laten zien de afgelopen weken. De voetballiefhebbers hadden er zich op verheugd: The Magic Dwarf in actie voor zijn land. Het was er niet. Het ging niet. Het wilde niet.
Daar staat hij nu. Met die trofee, de Golden Ball omdat hij de beste speler was op het WK. Nou ja..
En dan weet je waarom iedereen van Messi houdt. Hij raakt je.
Plaatjes van winnende en juichende mensen: mooi.
Maar het beeld van Lionel Messi die verloren heeft met in zijn handen een prijs die hij niet wil: dat is prachtig.

Station overslaan

juni 22, 2014juli 29, 2014 / wiskeschrijft / Een reactie plaatsen

Nog nooit van gehoord als voetbalterm. Maar sinds vrijdagavond weten we wat dat is. Met dank aan Frank Snoeks en die heeft ‘t weer van Louis van Gaal.

De F’jes doen het graag. In 1 spurt naar de goal. Dat wordt ze gauw afgeleerd. “De bal afgeven! Samenspelen! Niet alles alleen doen. Overspelen!”

Johan Cruijff introduceerde de Hollandse School. Hij maakte korte metten met ”lange ballen naar voren” Dat was laf spel. Vrijdagavond de 13e noemde Youri Mulder het in het gesprek in de pauze van de Nederland Spanje armzalig voetbal. De bal rondspelen, “als jij de bal hep kan de ander geen goal maken”,” opbouwen van achteruit”, “kansen creëren”, dat is modern voetbal. Het moet swingen. Kijk eens hoe knap we kunnen voetballen!

Het rondspelen, door FC Barcelona tot kunst verheven noemen we inmiddels tikkietakkievoetbal. Als kijker fascineert het je soms, maar steeds vaker is het niet om aan te zien. “Naar voren”, denk je dan als de bal voor de zoveelste keer teruggespeeld wordt. “Schiet eens een keer”, als de bal weer overgespeeld wordt.

Van Gaal heeft een nieuwe naam bedacht voor lange ballen naar voren en dribbelend naar de goal gaan: ” Een station overslaan.” Een voorzet van Daley Blind over een half voetbalveld, pats op het hoofd van Van Persie: GOAL! Robben al dribbelend met een snelheid van 37 km per uur naar de goal. GOAL! Heerlijk om naar te kijken en uitermate succesvol. “Een station overslaan”: goed idee Lowie, en misschien ook op andere terreinen aardig om te introduceren?

(cartoon, Leo Kemper)

Tranen in Sochi

juni 22, 2014juli 29, 2014 / wiskeschrijft / Een reactie plaatsen

Bert Maalderink en collegae wisten ze direct te duiden: de tranen van Jorien ter Mors, die gister het goud greep op de 1500 meter in Sochi: ze moest huilen om het verlies van haar vader, haar grootste fan, nog maar kort geleden overleden. Jammer dat journalisten dat doen. Vragen waarom huil je nou. Huilen, tranen, ze komen op, spontaan en probeer maar eens uit te leggen waar de tranen vandaan komen, en al helemaal waarom. Ja een kind huilt, omdat het honger heeft, of pijn, of bang is. Maar als volwassene werkt het zo niet meer, tranen komen vaak niet te voorschijn als het moment er naar is. En als ze komen kun je bij jezelf denken: maar waarom huil ik nou eigenlijk. Een mooie film, muziek, een moment.. En daar zijn ze ineens. Stille tranen van ontroering, snikken van een diep verdriet, hartstochtelijk huilen om verlies, tranen van spijt. Tranen van de mens die verlangt naar harmonie, het volmaakte, heimwee naar wat verloren is.

Ja wat is dat eigenlijk verdriet? En hoe zit dat bij blijdschap? Waarom huilen we eigenlijk?

In Sochi hebben we er heel veel gezien: vreugdetranen, tranen van teleurstelling, woede, frustratie, en ja ook van ontroering. En het is aanstekelijk. Ik wil wedden dat Wiske niet de enige was die een traantje liet vallen bij de ingehouden tranen van Jan Smeekens toen hij net naast het goud greep.Ja en gelukkig stond Bert Maalderink niet met de microfoon onder haar neus.”Waarom huil je nou? “

Erben ontmoet Sablikova

juni 22, 2014juli 29, 2014 / wiskeschrijft / Een reactie plaatsen

“Welnee, je Engels is prima”. Heel even slaat de interviewer zijn arm om haar heen. Maar hij trekt hem direct terug. De verlegen Martina Sablikova uit Tsjechië, tweevoudig Olympisch kampioene houdt duidelijk afstand.

Ergens tussen immense woonblokken in een grote stad vindt het gesprek plaats. Twee mensen op weg naar een parkeerplaats. Ze passeren een kinderspeelplaatsje met toestellen. Zij, de fragiele sportvrouw in haar trainingspak lijkt zich niet goed raad te weten met het enthousiasme, de bewondering van die Nederlandse interviewer die ooit haar collega schaatser was. Op minstens een meter afstand van elkaar bereiken ze een soort parkje. Daar demonstreert Wennemars met een aantal groene kartonnen koffiebekertjes de techniek van haar bochten. Naar de buitenkant van de bocht schaatsen in plaats van vlak langs de blokjes aan de binnenkant van de bocht zoals alle andere “ …waardoor je langer druk op je linker been houdt voor de afzet naar het rechte stuk ”. “Waarom doen die anderen dat niet? Is het jouw fysiek?”. Als ze over haar sport praat, ontdooit ze wat, de Tsjechische concurrente van Ireen Wust. “Ik vind je fantastisch ” zegt Wennemars en je ziet dat hij het meent.

Tussen alle sport blabla (op bouw van de race, vlakke ritten, houdt ze dat vol), rondom de schaatswedstrijden, is daar op zondagmorgen om 12 uur ineens Erben Wennemars, de liefhebber, puur, ontwapenend. Erben ontmoet Sablikova. Ook nog eens heel losjes opgenomen. Televisie op haar mooist.

Zingen, koren, spreekkoren

juni 22, 2014juli 29, 2014 / wiskeschrijft / Een reactie plaatsen

Hou van zingen. Samen met een groep zingen is het mooiste wat er is. Betreur dan ook dat er op de scholen niet of nauwelijks meer gezongen wordt. Ga zingen met elkaar in de bus, de klas de groep, de club: heerlijk! Zondags in de kerk, uit volle borst zingen, zalig! In het stadion: Het Wilhelmus of You never walk alone: kippevel! Met elkaar zingen verbindt, geeft een gevoel van samen, van eenheid. Je vormt een koor. Vraag het de leden van een koor maar eens wat het ze geeft het koor: ze raken er niet over uitgepraat.

Er bestaat ook zoiets als spreekkoren. Maar spreekkoren… Nee, niet omdat het niet fijn is met een groep dezelfde woorden uit te spreken. Het is de inhoud van de tekst van spreekkoren. Meestal om van te rillen: enge ziektes, joden, homohaat.

Nederland maakt zich druk om de homorechten in Rusland. Mooi die bewogenheid. Goed. Maar kijk eerst eens in de spiegel. Een Afrikaans spreekwoord zegt, alvorens een ander te helpen moet je eerst je eigen huis
schoon maken. Dus voetbalminnend Nederland, KNVB, Sportbonden, Overheid: verbeter de wereld en begin bij jezelf, te beginnen in de voetbalstadions. Grijp in, verbied ‘t die spreekkoren, leg de wedstrijd stil. Sport is goed voor lijf en leden, sport verbindt, sport is mooi. Veel te mooi om kapot te laten maken door afschuwelijke spreekkoren.

Pittig en gruwelijk mooi

juni 22, 2014augustus 18, 2014 / wiskeschrijft / Een reactie plaatsen

“Volhouden he”, hoor ik als ze als laatste de draai in de Duitse bocht maakt. Precies op de helft, nog 5 mijl te gaan. De eerste lopers zijn dan al een poosje binnen. Zij moet nog, eerst een stuk omlaag, en dan dat laatste heuveltje, heel verraderlijk met het gezicht in de warme oktoberzon. En het gaat allang niet meer makkelijk. Oh nee.

Zaterdagmiddag 27 oktober. De Diepe Helloop.
Mild licht tussen de bomen. Een bont tapijt van bladeren op de verlaten, autovrije weg. Een eindeloze rij van sportlieden. Mooie lopers, sjokkende, zwaaiende, steunende en zwetende lopers. Het is stil, het monotone geluid van sportschoenen op het asfalt, af en toe een kreet, een naam, een roep van herkenning, een aanmoediging, allez!

De schrijver Abdel Kader Benali noemt het parcours pittig en gruwelijk mooi in een van de mooiste stukjes Nederland. En zo is het. Maar dat niet alleen. Wat je op deze zomerse zaterdag in oktober vooral ziet is wat sport kan doen. Sport verbindt. Als Hellendoorners ooit één zijn dan zijn zij dat bij sportevenementen zoals de Diepe Hel. Samen bewegen, een uitdaging aangaan, afzien, elkaar bemoedigen, aanmoedigen, dat kunnen we met elkaar. Een feest dat was ‘t. Een feest van saamhorigheid, verbondenheid.

Ella van Dijk uit Klazienaveen gaat als laatste over de finish in een tijd van 2.04. Op dat moment vindt de huldiging plaats. Ze krijgt een warm en hartelijk applaus vanaf het erepodium. Ze lacht…

Haiku

juni 22, 2014augustus 11, 2014 / wiskeschrijft / Een reactie plaatsen

Deel hardhouten vloer

Volledige tribune

Dertig rollators

Woorden die al een paar dagen in mijn hoofd rondzingen.
In de nacht van zaterdag 3 augustus op zondag 4 halen inbrekers een gedeelte van de inventaris van de al geruime tijd leegstaande Sporthal Noetsele weg. Je zou denken dat is een klusje dat niet in een half uur geklaard moet zijn en toch ook niet geheel geruisloos kan zijn verlopen.

Deel hardhouten vloer, volledige tribune, dertig rollators. Zou me voor kunnen stellen dat aan de Bremweg en Ericaweg die nacht met de ramenwijd open vanwege de warmte mensen toch iets opgemerkt moeten hebben. Lees in het berichtje in de krant : “Omwonenden zagen in deze nacht een verdachte vrachtwagen staan en waarschuwden hierop de politie” Blijkbaar was de politie niet in de buurt of waarschuwden de omwonenden pas toen de ” verdachte” vrachtwagen de straat uitreed? En wat moeten we met de opmerking: ” De gemeente heeft inmiddels aangifte gedaan”?

Irish Pub Murphy’s had de avond erop een afsluitende barbeque: het definitieve afscheid van een sporthal met een gedenkwaardige geschiedenis en een geweldige horecagelegenheid. Sporthal Ravijn kwam er voor in de plaats. Heb wel ‘ns gehoord van voetballers die stiekem een stuk wegsneden uit het veld van ” hun” club als relikwie. Ja die hardhouten vloer van Sporthal Noetsele daar waren ze wat gek mee, die sporters. Daar kan ik me wel iets bij voorstellen. En dan die fantastische momenten op de tribunes: bloedstollende momenten, kampioenschappen, mooie herinneringen..
Tja. Kan er wel iets bij bedenken.
Blijf ik zitten met die 30 rollators..